Ολυμπιακά

 Όσο ζει κανείς μαθαίνει και κάτι, και κάποιες από αυτές τις γνώσεις επιβεβαιώνουν υποψίες ή φήμες που μέχρι τότε πλανώνταν αόριστα στην κοινή γνώμη. Έτσι, τις προάλλες διάβασα στη Guardian ότι, σύμφωνα με αποκαλύψεις του John Coates, αντιπροέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και απερχομένου προέδρου της Αυστραλιανής Ολυμπιακής Επιτροπής, η επιλογή του Σίντνεϊ για την Ολυμπιάδα του 2008 ‘κερδήθηκε’ με την αγορά των ψήφων δυο Αφρικανικών Ολυμπιακών Επιτροπών. Όπως είπε ο απερχόμενος ‘αθάνατος’ σε συνέντευξή του που είχε δοθεί τότε και ξαναβγήκε στη δημοσιότητα, αυτό δεν απαγορευόταν από τους κανονισμούς την εποχή της ψηφοφορίας, ενώ απαγορεύθηκε αργότερα λόγω σχετικών σκανδάλων. Εκτός από χρηματικά ‘δώρα’, η Αυστραλία είχε δώσει και υποτροφίες σε Αφρικανούς αθλητές για εκπαίδευση στο φημισμένο Ινστιτούτο Σπορ της Αυστραλίας τις παραμονές των αγώνων, με κόστος που έφτασε τα 2 εκατομμύρια δολάρια.

     Το δημοσίευμα δίνει και πολλές άλλες λεπτομέρειες για την όλη υπόθεση, αλλά το συμπέρασμα είναι ότι το ‘αρχαίο πνεύμα αθάνατο’ των Ολυμπιακών Αγώνων έχει γίνει μια χρυσοφόρα επιχείρηση για κάποιους, ένα παζάρι για πολλούς άλλους, και δεν έχει καμία σχέση μ’ εκείνο που έλεγε ο Πέρσης αξιωματικός στον Μαρδόνιο για τους Έλληνες, ότι «οὐ περὶ χρημάτων τὸν ἀγῶνα ποιεῦνται ἀλλὰ περὶ ἀρετῆς». Και αφού βρεθήκαμε στους αρχαίους, ας θυμηθούμε και τον Μέγα Αλέξανδρο, που όταν συνάντησε έναν συνονόματό του στρατιώτη που ήταν δειλός, του είπε: «Ή θα αλλάξεις συμπεριφορά, ή θα αλλάξεις όνομα». Μήπως κάτι ανάλογο θα πρέπει να γίνει και με τους σύγχρονους αγώνες;