Ψηφιακά προβλήματα

Οι προαγωγικές εξετάσεις των Λυκείων αντιμετώπισαν σήμερα ένα απρόβλεπτο πρόβλημα: τα σχολεία δεν είχαν πρόσβαση στην Τράπεζα Θεμάτων, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αναστάτωση και φυσικά καθυστέρηση στην όλη διαδικασία, ενώ κάποια σχολεία δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν το πρόβλημα και οι μαθητές τους θα δώσουν το μάθημα σε άλλη ημερομηνία. Λίγο αργότερα υπήρξε σχετική ανακοίνωση για επίθεση χάκερς στο σύστημα, που δεχόταν μέχρι 280.000 κλήσεις ανά δευτερόλεπτο, με αποτέλεσμα φυσικά να είναι μη λειτουργικό [ΕΔΩ]. Ωστόσο η αντιπολίτευση είχε σπεύσει να αδράξει την ευκαιρία να καυτηριάσει ‘το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη’ για το πρόβλημα [ΕΔΩ και ΕΔΩ], αναδεικνύοντας έτσι το όριο της νοητικής επάρκειάς της.

     Αφήνοντας κατά μέρος τις κομματικές ανοησίες, ας δούμε το πράγμα λίγο πιο σοβαρά. Η ψηφιακή επανάσταση και ο ανάλογος μετασχηματισμός του κράτους αποτελούν σημαντικά βήματα προόδου, που τα αξιοποιούμε όλοι μας για ποικίλες καθημερινές ευκολίες. Ωστόσο, έχουν ένα βασικό μειονέκτημα: όλα κρέμονται από ένα σύστημα, το οποίο, παρά τις όποιες δικλείδες ασφαλείας, δεν παύει να είναι τρωτό σε διάφορους κακόβουλους χειριστές συνήθως άγνωστης προέλευσης. Δυστυχώς η παρανομία βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα μπροστά από τον νόμο, και η ηλεκτρονική παρανομία ζει και βασιλεύει και αυξάνεται Προ ημερών διάβαζα ότι κανένας οργανισμός ή κράτος, όσο πανίσχυρο κι αν είναι, δεν είναι άτρωτο από εγκληματικές ψηφιακές παρεμβολές που φθάνουν σε εκβιασμούς για εκατομμύρια. Που σημαίνει ότι πάντα θα πρέπει να υπάρχει ένα εφεδρικό σύστημα για κάθε ενδεχόμενο. Ελπίζω οι δραστήριοι αρμόδιοι να το έχουν σκεφθεί το θέμα.

 

Πρωτίστως ηθική αγωγή

Στο πρόσφατο άρθρο της Ελβίρας Κρίθαρη για την σεξουαλική αγωγή [Καθημερινή 26/5] αναφέρεται μεταξύ άλλων η άποψη της κ. Μαργαρίτας Γερούκη ότι «θα πρέπει, ως κοινωνία, να καταλάβουμε ότι η σεξουαλική αγωγή έχει στόχο την υγεία, όχι την ηθική». Ας μου επιτραπεί μια ένσταση στην άποψη αυτή. Ένα μάθημα σεξουαλικής αγωγής χωρίς αναφορά σε ένα πλαίσιο ηθικής συμπεριφοράς είναι απλώς μια διάλεξη ανατομίας ή φυσιολογίας της αναπαραγωγής. Η σεξουαλική συμπεριφορά στον άνθρωπο έχει καταρχήν ως κίνητρο το ένστικτο της συνεύρεσης, το οποίο ρυθμίζεται ορμονικά, αλλά ακολουθεί και αντιγράφει πρότυπα που έχουν δημιουργηθεί από την επαναλαμβανόμενη έκθεση των ανθρώπων (από μικρή ηλικία) σε ανάλογες παραστάσεις, οι οποίες πολύ συχνά περιλαμβάνουν πορνογραφικό υλικό ή άλλες αφύσικες ή και εγκληματικές πράξεις.

     Χωρίς ένα ηθικό πλαίσιο αναφοράς, ξέρουμε από την καθημερινή πείρα ότι η κάθε μορφής ‘παρενόχληση’ (λίαν επιεικής ο όρος, που περιλαμβάνει όλο το φάσμα από το λεκτικό υπονοούμενο μέχρι τον βιασμό) όλο και αυξάνεται, και διέπεται από το ‘δίκαιο του ισχυροτέρου’: το πιο δυνατό μέρος επιβάλλει τις ορέξεις του στο πιο αδύναμο και το εκμεταλλεύεται (στις μέρες μας όχι μόνο σωματικά, αλλά και διαδικτυακά). Για να χρησιμοποιήσουμε ένα αδρό μηχανικό παράδειγμα, ένα αυτοκίνητο που έχει μόνο γκάζι χωρίς φρένα είναι επικίνδυνο. Η διδασκαλία της αναπαραγωγικής φυσιολογίας χωρίς αναφορά στις ηθικές διαστάσεις και τις συνέπειες τις σεξουαλικής πράξης είναι απολύτως ελλιπής. Και το ηθικό πλαίσιο αναφοράς δεν μπορεί να είναι το Χόλυγουντ αλλά αυτό που ο Απόστολος Παύλος πολύ λιτά περιγράφει: «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος» [Α΄ Κορ. 6:12]. Η καλλιέργεια της αυτοκυριαρχίας στη συμπεριφορά θα πρέπει να προηγείται, ώστε να μη φθάνουμε να βιώνουμε φαινόμενα κάθε είδους βίας, παρενόχλησης και κακοποίησης των άλλων, όποιοι κι αν είναι αυτοί.  

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]

Μετά την πρώτη κάλπη

Χωρίς καμιά διάθεση θριαμβολογίας ή χαιρεκακίας για την έκβαση της πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης, καταγράφω κάποιες εντυπώσεις και σκέψεις μου, ως αφορμές στοχασμού και διαλόγου.

·     Η περιβόητη απλή αναλογική αποδείχθηκε – παρά το θεαματικό της αποτέλεσμα – ένα άγονο εκλογικό σύστημα για τον τόπο μας. Παρατείνει εκκρεμότητες, διπλασιάζει σε χρόνο και χρήμα το κόστος της διαδικασίας και δεν προσφέρει απολύτως τίποτε στην πολιτική ζωή. Ευχής έργον θα είναι να μην αλλάζει το εκλογικό σύστημα κάθε τόσο.

·      Οι διακρίσεις του τύπου αριστερός-δεξιός-κεντρώος ανήκουν στο παρελθόν. Άλλωστε η ύπαρξη κομματικών επιλογών υποδηλώνει τη δυνατότητα αλλαγής εκ μέρους των ψηφοφόρων. Δεν χρειάζονται ταμπέλες ούτε εκ μέρους των πολιτικών.  Έχει κάποιος να πει κάτι χρήσιμο για τον τόπο; Να είμαστε έτοιμοι να τον ακούσουμε, και να το υιοθετήσουμε, ανεξάρτητα από προέλευση.

·     Αξιόλογοι άνθρωποι υπάρχουν σε διάφορες πλευρές. Θα ήταν ιδανικό να μπορούσαμε να τους επιλέγουμε ανεξάρτητα από κομματική σημαία (?ίσως σε ένα κοινό ψηφοδέλτιο επικρατείας).

·      Η τοξική αντιπαράθεση δεν έχει νόημα. Άλλο είναι η κριτική (που επιδιώκει τη διόρθωση ή βελτίωση των εσφαλμένων) και άλλο οι συνεχείς προσωπικές επιθέσεις (στον πρωθυπουργό ή όποιον άλλο) με εκφράσεις που χαρακτηρίζουν κυρίως αυτόν που τις διατυπώνει.

·   Τελικά, μήπως θα πρέπει στην κοινοβουλευτική πράξη να ξεχωρίσουμε την δημιουργική αντιπολίτευση από την αενάως ‘προεκλογική’ ρητορεία; Αυτή ας μείνει για τους τελευταίους 3-4 μήνες προ των επομένων εκλογών, που καλό είναι να γίνονται την ίδια εποχή κάθε τετραετία, προγραμματισμένα και όχι ‘κατά το δοκούν’ για εξυπηρέτηση κομματικών σκοπιμοτήτων.

[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή]

Υστερόγραφο: Αν κάποια μέρα εφαρμοσθεί η ηλεκτρονική ψήφος (από οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδος ή του κόσμου) τόσο για τους εγχώριους κατοίκους όσο και για τους ομογενείς μετανάστες, τότε θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς μια πιο αντιπροσωπευτική δημοκρατία.