Ψηφιακή ιδιωτεία

Το τελευταίο επινόημα της κεντρικής εξουσίας: Όσοι δικαιούνται χαμηλό συντελεστή έκτακτης εισφοράς στα ακίνητα να σπεύσουν να το δηλώσουν στέλνοντας SMS στο 54160. Και βέβαια το σύστημα μπλόκαρε από τον συνωστισμό. Χώρια που ο πενταψήφιος αριθμός δεν ήταν μοναδικός: Κάθε ακροατής ραδιοφώνου ξέρει ότι το 54160 είναι ο αριθμός μέσω του οποίου στέλνουμε μηνύματα στις εκπομπές της ΝΕΤ 105.8 (οπότε φαντάζομαι τι θα έγινε όταν τα μηνύματα άρχισαν να μπερδεύονται). Συνεπώς, κάπου αρχίσαμε να χάνουμε σοβαρά τη μπάλα. Το πάθος της παρούσας κυβέρνησης με τα ηλεκτρονικά την έχει οδηγήσει σε πλεόνασμα ιδιωτείας (και δεν είναι αυτό το μόνο δείγμα...). Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα αυτό που πολλοί υποπτεύονται, ότι δηλ. η κατάχρηση της ψηφιακής τεχνολογίας βλάπτει σοβαρά την διανοητική υγεία. Χρειάζονται και άλλες αποδείξεις;

Εμφύλιος

Είδαμε και πάθαμε τόσες δεκαετίες να επουλώσουμε τις πληγές που γεννούσε και μόνο το άκουσμα της λέξης (που άλλοι τη δέχονται και άλλοι όχι, δεν θα μείνουμε όμως εδώ), και νά που εν είδει replay εκτυλίσσεται γύρω μας. Βλέποντας εδώ και πολλά χρόνια κάθε τόσο αμερικανικές ταινίες στην τηλεόραση, έχω σχηματίσει την πεποίθηση ότι απεικονίζουν μια κοινωνία σε σύγκρουση με τον εαυτό της, για διάφορους λόγους, κοινωνικούς, πολιτικούς, φυλετικούς κ.τ.λ. Τώρα δεν χρειάζεται να πάω στην Αμερική: αρκούν τα δελτία ειδήσεων και η καθημερινή πραγματικότητα. Απεργίες από τη μία, εγκληματικότητα, συγκρούσεις, καταλήψεις και βανδαλισμοί από την άλλη, κυβερνητικές νομοθετικές και άλλες επελάσεις κατά δικαίων (συνήθως) και αδίκων (μόνο συμπτωματικά, και όταν εξαντλούνται οι πρώτοι), μας λείπει κάποιο από τα συστατικά;   

Κάποιος γιορτάζει

Η αδιάψευστη στατιστική αρχή του ιστοχώρου με ενημερώνει ότι οι αναρτήσεις στη σελίδα αυτή έφτασαν αισίως τις χίλιες. Παράλληλα, μεθαύριο κλείνουν ακριβώς τέσσερα χρόνια από την έναρξη του Ιστολογίου. Όπως καταλήγει ο συγγραφέας του βιβλίου Μακκαβαίων Β΄ στην Παλαιά Διαθήκη, «αν [η αφήγησή μου] είναι καλογραμμένη και ανταποκρίνεται στα γεγονότα, αυτή ήταν και η δική μου επιθυμία. Κι αν είναι ατελής και μέτρια, εγώ έκανα το καλύτερο που μπορούσα». Αν κάποιους τα κείμενα αυτά ωφέλησαν, βοήθησαν, προβλημάτισαν, ψυχαγώγησαν, χαίρομαι γι’ αυτό. Αν ορισμένα κάποιους δυσαρέστησαν ή κακοκάρδισαν, ζητώ συγγνώμη, αλλά δεν μπορεί να έχουμε όλοι τις ίδιες απόψεις σε όλα τα θέματα. Εξάλλου, πολλές από τις σκέψεις που διατυπώθηκαν αποτελούσαν και προσωπικούς προβληματισμούς του γράφοντος, και όχι κατασταλαγμένες πεποιθήσεις ή ‘δόγματα’. Και συνεχίζουμε, όσο τουλάχιστον η σκέψη δεν φορολογείται.   
     Με την ευκαιρία αυτή, ‘προσκάλεσα’ μια ιδιαίτερη ελληνική φωνή να μας τραγουδήσει κάτι... επίκαιρο. Το αφιερώνω σε όλους τους αναγνώστες, τακτικούς και περαστικούς. Ακούστε το, και καταθέστε τη γνώμη σας.

Βαρυχειμωνιά

Θυμήθηκα χθες ένα παλιό τραγούδι του Μ. Χιώτη, τραγουδισμένο από την Μαίρη Λίντα (ακούστε το ΕΔΩ).

Με τέτοια βαρυχειμωνιά
και με φουρτούνα στην καρδιά
το κύμα σε τυλίγει
κι αν κάνει η βάρκα σου νερά
τότε την κάθε σου χαρά
η θάλασσα την πνίγει.

Μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα
που με τα κύματα σου
μου τα 'χεις κάνει θάλασσα
και πνίγομαι κοντά σου.

Όταν στο πέλαγο βρεθείς
είναι μοιραίο να χαθείς
με τέτοια τρικυμία
και το τιμόνι της καρδιάς
θα σου τ' αρπάξει ο βοριάς
που το' χει αδυναμία.

Αφιερώνεται εξαιρετικά στην τρόικα και την κυβέρνηση της καρδιάς της, για τα όσα καλά έχουν σχεδιάσει για μας, χωρίς εμάς, αυτά που μας είπαν χθες, κι αυτά που ακόμη κρατούν κρυφά στα φυλλοκάρδια τους.

Προφητικός λόγος

‘Ο Ιωνάς, αφού έκανε πορεία μιας μέρας μέσα στην πόλη, στάθηκε και κήρυξε: «Ακόμη τρεις μέρες, και η Νινευή θα καταστραφεί». Οι κάτοικοι της Νινευή πίστεψαν στην προειδοποίηση του Θεού, και νήστεψαν, και φόρεσαν πένθιμα ρούχα, από τον μεγαλύτερο ως τον μικρότερο. Όταν το μήνυμα του Ιωνά έφτασε στ’ αυτιά του βασιλιά της Νινευή, αυτός αμέσως κατέβηκε από τον θρόνο του, έβγαλε τη στολή του, φόρεσε πένθιμα ρούχα και κάθισε στις στάχτες. Μετά έστειλε και τους κήρυκες να διακηρύξουν στη Νινευή: «Ακούστε τη διαταγή του βασιλιά και των μεγιστάνων του. Άνθρωποι και ζώα, βόδια και πρόβατα, να μη φάνε τίποτε, ούτε να βοσκήσουν, ούτε νερό να πιούν». Άνθρωποι και ζώα ντύθηκαν πένθιμα, και προσευχήθηκαν με όλη τη δύναμή τους στον Θεό, και σταμάτησαν τις κακές τους πράξεις και τις αδικίες τους, και είπαν: «Ποιός ξέρει; Ίσως αλλάξει γνώμη ο Θεός, και ίσως σταματήσει τη μεγάλη του οργή, και δεν καταστραφούμε». Όταν ο Θεός είδε ότι οι Νινευίτες άφησαν την κακία τους, μετάνιωσε για το κακό που είχε προειδοποιήσει ότι θα τους κάνει, και δεν το έκανε’.

     Έχουμε ξαναγράψει για τον ‘απογοητευμένο προφήτη’ Ιωνά, τη μνήμη του οποίου τιμά σήμερα η εκκλησία. Ως προφήτης χαρακτηριζόταν ο ‘βλέπων’, αυτός που διέκρινε και ανήγγελλε το θέλημα του Θεού σε κάθε εποχή, ιδίως σε περιόδους κρίσης, όχι ως απειλή, αλλά ως προειδοποίηση. Το αποτέλεσμα του προφητικού λόγου ήταν κάποιες φορές, όπως βλέπουμε στο απόσπασμα, εντυπωσιακό. Απαραίτητη προϋπόθεση: όχι μόνο να υπάρχει και να ομιλεί ο ‘βλέπων’, αλλά να βρίσκει και ανάλογη ανταπόκριση από τους ‘ακούοντας’.  

Το αντίθετο της ΣΙΑ;

ΑυθαιρεΣΙΑ
ΑτιμωρηΣΙΑ
ΑνοηΣΙΑ
ΑφαΣΙΑ
ΑνταρΣΙΑ
Μήπως είμαστε Α-ΣΙΑ;

Στατιστικά

Μετά από τις διάφορες αποκαλύψεις και ‘παραιτήσεις’ διοικητικών στελεχών της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής και τις ανάλογες ανακοινώσεις, δηλώσεις, αντιδηλώσεις που ακολούθησαν, ήρθε η ώρα του εισαγγελέα και της επιτροπής οικονομικών υποθέσεων της Βουλής. Είναι βέβαια γνωστή η σατιρική ρήση ότι «δια της στατιστικής μπορούμε να αποδείξουμε οτιδήποτε». Ακόμη, υπάρχει και η αγγλική έκφραση ‘Lies, damned lies, and statistics’ (= ψέματα, βρωμοψέματα, και στατιστικές, όπου οι τελευταίες αποτελούν τον υπερθετικό βαθμό του ψεύδους). Διαλέγουμε και παίρνουμε. Φυσικά και είναι γνωστό ότι οι πολιτικοί είναι εξαιρετικά ‘οικονομικοί με την αλήθεια’, και αυτό το έχουν αποδείξει περίτρανα στις μέρες μας. Ας μη ξεχνούμε ότι ένα από τα λάθη στη στατιστική, προσφιλές στους δημόσιους άνδρες, είναι η επιλεκτική παρουσίαση των στοιχείων, με αποτέλεσμα «όλοι να έχουν δίκαιο», καθένας με τον τρόπο του. Να ελπίσουμε ότι μία τουλάχιστον φορά θα βγάλει το λαγό η επιτροπή της Βουλής; Τότε μπορεί να πετάξει και ο γάιδαρος...

Μπαλωθιές

Θυμάστε μήπως την ‘λίστα οφειλετών’ του Δημοσίου; Ούτε δέκα μέρες δεν πάνε που ανακοινώθηκε, και εξαφανίστηκε από την επικαιρότητα υπό το βάρος της ΔΕΘ και των δορυφορικών της εκδηλώσεων. Θυμίζει λίγο εκείνη την μία και μοναδική κατεδάφιση αυθαιρέτου σε παραλία της Αττικής, πριν σχεδόν δυο χρόνια: ένα κλειστό κέντρο διασκέδασης, προφανώς χωρίς κανένα οικονομικό ενδιαφέρον, με τις κάμερες στημένες γύρω γύρω, μετατράπηκε από τις μπουλντόζες σε μπάζα μέσα σε λίγα λεπτά. Και από τότε... σιγή βαθεία για τα αυθαίρετα κτίσματα. Κάπως έτσι κι εδώ. Ένα πυροτέχνημα, μια ανώδυνη μπαλωθιά για τα ΜΜΕ, και τίποτε άλλο.
     Θα ρωτήσετε: «Μα καλά, και η λίστα τι θα γίνει;» Μη φοβάστε, δεν χάνονται τέτοια ντοκουμέντα. Θα την επικαλούνται οι αρμόδιοι κάθε φορά που θα προσπαθεί κανείς να τους εγκαλέσει για απουσία έργου. «Δημοσιοποιήσαμε τη λίστα των μεγαλο-οφειλετών», θα σου λένε περήφανοι για το κατόρθωμα. «Η επόμενη ερώτηση;»

Τη ιζ’ του αυτού μηνός

Μνήμη της αγίας μάρτυρος Σοφίας και των τριών θυγατέρων αυτής, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης (12, 10 και 9 ετών, αντιστοίχως).

     Η μητέρα Σοφία γέννησε Πίστη, Ελπίδα, Αγάπη.
     Τελικά εκείνος που Πιστεύει, που Ελπίζει, που Αγαπά, είναι πραγματικά Σοφός.

[Η εικόνα είναι παρμένη από ΕΔΩ]

Φταίχτης ανεμιστήρας

«Ναυτικός έ; Μάλλον απόμαχος, για να μένεις στην Δυτική Μακεδονία». 

     «Ναι, πλοίαρχος ήμουν, έχω σταματήσει εδώ και μερικά χρόνια, αλλά κάνω πότε-πότε κανένα ταξίδι για να βοηθάω τα παιδιά μου. Μετά το Πάσχα πήγαμε από την Κίνα στο Σουέζ. Ζέστη πολλή, είχε χαλάσει και το αιρ-κοντίσιον. Έβαλα έναν ανεμιστήρα στην καμπίνα, με χτύπησε στη μέση, πιάστηκα, κι από τότε πονάω συνεχώς, κι όσο πάω είμαι χειρότερα».

     Οι ακτινογραφίες διηγούνται μια κάπως διαφορετική ιστορία. Ένας σπόνδυλος στη μέση του είναι τελείως φαγωμένος. Το ήπαρ, πρησμένο και σκληρό, είναι γεμάτο υπόπυκνες εστίες με δυσοίωνη όψη. Και στον πνεύμονα, η ‘μάνα’ του προβλήματος, ο κύριος όγκος. Ο πλοίαρχος μου ξαναλέει για τον ανεμιστήρα και το πιάσιμο στη μέση του. Δεν μου κάνει καρδιά να του πω ότι, στα 57 του χρόνια, μόλις τελείωσε το προτελευταίο ταξίδι του, κι έχει ήδη ‘ναυτολογηθεί’ για το τελευταίο. Το χωρίς επιστροφή.
     Υστερόγραφο: Ο πλοίαρχος σάλπαρε μερικές μέρες μετά την ανάρτηση αυτή. Καλόν Παράδεισο να έχει!

Τι θα είχε γίνει αν...;

 [Σκίτσο του Ηλ. Μακρή, Καθημερινή 14/9/2011]

Κάποια στιγμή σήμερα συνειδητοποίησα ότι υπό διαφορετικές συνθήκες αυτόν τον μήνα θα είχαμε κανονικά εκλογές (τώρα θα συμπληρωνόταν η τετραετία Καραμανλή). Πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν είχε μεσολαβήσει η... ειλικρινής ομιλία του ΚΚ στη ΔΕΘ του 2009; Ας μη κάνουμε αφελείς σκέψεις, που δεν έχουν νόημα άλλωστε. Όπως θα μας έλεγε ο 'σκοτεινός φιλόσοφος' Ηράκλειτος, «τα πάντα ρει, δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίης» (= δεν μπορείς να μπεις δεύτερη φορά στο ίδιο ποτάμι). Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι θα είχε κάποια διαφορά το πράγμα, παρά μόνο σε καθαρώς τεχνικές λεπτομέρειες. Ίσως μια μέρα να μάθουμε το παρασκήνιο του καλοκαιριού εκείνου, για το οποίο πολλά ακούγονται, αλλά τώρα δεν ωφελούν. Επί της ουσίας, τι μέλλει γενέσθαι; Μέχρι στιγμής όσα προτείνονται κινούνται μεταξύ ουτοπικής ανοησίας και βεβιασμένης αρπακτικότητας. Το πιστόλι δεν είναι πλέον στο τραπέζι, αλλά στον κρόταφο. Με το δάχτυλο στη σκανδάλη.

Είπα, ξείπα

Κακό πράγμα η μνήμη μερικών... Θυμούνται, και θυμίζουν και σε μας, ότι εκτός από τον ιστορικό εκδότη Ρίζο ("κι όπως θέλω το γυρίζω") η παλινωδία είναι χαρακτηριστική αρετή των δημοσίων ανδρών. Έτσι, ενώ ετοιμαζόμαστε ψυχολογικά να υποδεχθούμε τη νεόκοπη εισφορά επί των ακινήτων, κάποιος βρήκε και μου έστειλε αυτό το ΒΙΝΤΕΟ, που στα λίγα δευτερόλεπτά του αποκαλύπτει την αλήθεια του τίτλου της ανάρτησης. Περισσότερα στην οθόνη σας, και καλή χώνεψη!

«Δος μοι πα στω...»

«... και ταν γαν κινήσω» (= δώσε μου τόπο να σταθώ και θα κινήσω τη γη), ισχυριζόταν, όχι χωρίς λόγο, ο Αρχιμήδης. Η φυσική αργότερα μας δίδαξε ότι δεν μπορείς να αλλάξεις την κινητική κατάσταση ενός συστήματος παρά μόνο με ενέργειες ή παρεμβάσεις που προέρχονται έξω από το σύστημα. Τηρουμένων των αναλογιών, κάτι ανάλογο μπορεί να φαντασθεί κανείς και για τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Μόνο «απ’ έξω» μπορεί να αλλάξει, μια και οι σύγχρονοι Έλληνες φαίνεται ότι προτιμούν την άλλη, πιο γνωστή ρήση του Αρχιμήδη: «Μη μου τους κύκλους τάραττε!». Που την πλήρωσε με το κεφάλι του.

Παιδευτικά

Καλή χρονιά σε όλους τους μαθητές και εκπαιδευτικούς! Ξέρω ότι πολλοί θα με στραβοκοιτάξουν («Καλά, δεν βλέπεις το χάλι γύρω σου;»), αλλά θα επιμείνω. Τα αποτελέσματα της Παιδείας ποτέ δεν ήταν ευθέως ανάλογα με τα διαθέσιμα ‘μέσα’ και τους ‘πόρους’, ούτε εξαρτώνταν μόνο από αυτά. Το μεράκι του δασκάλου και η δίψα του μαθητή ήταν ανέκαθεν οι κύριες συνιστώσες. Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν σταμάτησαν να βγάζουν διακεκριμένους επιστήμονες ακόμη και μέσα στη Γερμανική κατοχή.
     Κι ένα τεχνικό ζήτημα. Δεν μπορεί η ψηφιακή τεχνολογία να υποκαταστήσει τους παραδοσιακούς τρόπους μάθησης. Δεν είμαι οπισθοδρομικός, αλλά πρώτα έμαθα να γράφω με το χέρι μου και δεκαετίες αργότερα να παίζω με το ποντίκι. Η γραφή είναι βασική δεξιότητα που καλλιεργεί την κινητική μνήμη και συμβάλλει ενεργητικά στη μάθηση. Ο υπολογιστής είναι απλώς προέκταση των ηλεκτρονικών παιχνιδιών στα οποία είναι εθισμένα πολλά παιδιά από μικρά, συχνά με τελείως παθητική συμμετοχή. Ο καθηγητής μας στη Βιοχημεία Αντώνης Τρακατέλλης ακούραστα γέμιζε σε κάθε παράδοσή του 6-7 μαυροπίνακες με χημικούς τύπους, που οι παρόντες στο αμφιθέατρο αντιγράφαμε πιστά (δεν μοίραζαν φωτοτυπίες τότε, ούτε είχαμε PowerPoint). Συμβουλή ενός μη δασκάλου προς κάθε ενδιαφερόμενο: ενθαρρύνετε τα παιδιά να γράφουν στο χέρι. Έχουν πολλές άλλες ευκαιρίες να ασχοληθούν με τους υπολογιστές. Ας μην τα κάνουμε δια βίου ανάπηρα.

Απλά μαθήματα κοινής λογικής - 3

Είναι εντυπωσιακό το πώς κάθε οικονομική αναποδιά αντιμετωπίζεται περίπου αντανακλαστικά, με μερικά τυποποιημένα μέτρα (παρόλο που αυτά μέχρι τώρα δεν έχουν αποδώσει κάτι χειροπιαστό). Πρωτοβουλία και έμπνευση δεν διαφαίνεται πουθενά. Αυτό που η αγγλική γλώσσα περιγράφει με την έκφραση ‘thinking out of the box’ (= να σκέφτεσαι έξω από πλαίσια στερεότυπων κανόνων), με άλλα λόγια η κοινή λογική, προσαρμοσμένη στην κάθε ειδική περίσταση, απουσιάζει πλήρως. Ο Άγγλος ιατροφιλόσοφος Richard Asher, γνωστός για το χιούμορ του, περιγράφει ένα περιστατικό που δείχνει αυτή ακριβώς τη νοοτροπία. Το αποδίδω ελεύθερα:
     ‘Κάποτε ως φοιτητής έκανα πατινάζ σε μια παγωμένη λίμνη. Μια γυναίκα έπεσε κι έσπασε το πόδι της. Πολλοί έσπευσαν να βοηθήσουν, και όλοι πρόσφεραν συμβουλές: «Να την κρατήσουμε ζεστή» και «Να μη την μετακινήσουμε μέχρι να έρθει ο γιατρός» ήταν οι δυο βασικοί κανόνες που όλοι συμφωνούσαν. Από τα γειτονικά σπίτια έτρεξαν υπηρέτριες με θερμοφόρες, κουβέρτες και πολυτελείς γούνες που σώρευσαν πάνω στο θύμα. Παρακολουθούσα αμήχανος την κατάσταση, ενώ ο γιατρός αργούσε να φανεί. Ξαφνικά άρχισε να εκδηλώνεται ένα στοιχειώδες φαινόμενο της φυσικής: η ζέστη λιώνει τον πάγο. Καθώς άρχισαν να ακούγονται απειλητικά τριξίματα, ξεχάσαμε τις αρχές των πρώτων βοηθειών, θυμηθήκαμε την κοινή λογική, και την απομακρύναμε από τον πάγο λίγο πριν χαθεί στα νερά μαζί με τις πανάκριβες γούνες’.  
     Ο Asher δίνει τον δικό του ορισμό στην κοινή λογική: είναι η ικανότητα να βλέπει κανείς το προφανές ακόμη και μέσα στη σύγχυση και να κάνει το προφανώς σωστό, και όχι να ακολουθεί τυφλά τους κανόνες ή να κινείται με υπολογισμούς βάσει άλλων περιπτώσεων. Μάλλον πρόκειται για είδος εν ανεπαρκεία, και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Συν(δι)αλλαγή

Ίσως το πιο πρόσφατο θύμα της γλωσσικής απαιδευσίας δημοσιογράφων και άλλων ρητόρων, η σύγχυση των δυο λέξεων του τίτλου. Να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στη θέση τους. Συναλλαγή είναι η δοσοληψία, κατ’ αρχήν οικονομική και κατ’ επέκτασιν οποιαδήποτε άλλη, θεμιτή ή αθέμιτη. Από την άλλη, συνΔΙαλλαγή είναι ο συμβιβασμός ανάμεσα σε αντιπάλους, η συμφιλίωση. Έτσι το να βρίσκεσαι σε συναλλαγή με κάποιον είναι τελείως διαφορετικό από το να επιδιώκεις τη συνδιαλλαγή μαζί του. Αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε τον Μπαμπινιώτη.   

Βαρυστομαχιά

Στο 1ο έτος της Ιατρικής ο μακαρίτης καθηγητής της Βιολογίας Ανδρέας Γρανίτσας μας έλεγε τις παραμονές των εξετάσεων του Ιουνίου ότι όσοι δεν είχαν διαβάσει Βιολογία όλη τη χρονιά δεν έπρεπε να περιμένουν ότι μπορούν να τη μάθουν μέσα σε λίγες μέρες. «Αν δοκιμάσετε να φάτε το φαγητό μιας εβδομάδας σε ένα γεύμα, απλώς θα βαρυστομαχιάσετε», μας έλεγε χαρακτηριστικά.

     Θυμήθηκα την ρήση του με αφορμή όσα συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα. Διαρθρωτικά μέτρα σαράντα και πλέον ετών πρέπει να εφαρμοσθούν αμέσως, άρα η συλλογική εθνική ‘βαρυστομαχιά’ είναι αναπόφευκτη. Οι όποιες καθυστερήσεις για ‘διαβουλεύσεις’ και για να μειώσουμε το πολιτικό κόστος απλώς προσθέτουν κι άλλη πίεση στις υποχρεώσεις μας. Μπορούμε να τις αποφύγουμε; Αντικειμενικά όχι. Αν όμως στρωθούμε στη δουλειά, ίσως τα πράγματα να δείξουν καλύτερα.

Γενέσιον

Ανάμεσα στους πολλούς ναούς και μοναστήρια που τιμώνται στο σημερινό Γενέσιον της Θεοτόκου, και το ιστορικό καστρομοναστήρι της Τσούκας, πάνω από το χωριό Ελληνικό, έξω από τα Γιάννινα, το μεγαλύτερο προσκύνημα των Ηπειρωτών [δείτε και ΕΔΩ]. Με αφορμή πρόσφατη επίσκεψη, μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες (νέες και παλαιότερες).

 

 

 Η θέα προς τα γύρω βουνά και τον ποταμό Άραχθο στο βάθος του φαραγγιού είναι μοναδική.

‘Την Μητέρα σου προσάγει σοι
εις ικεσίαν ο λαός σου, Χριστέ.
Ταις παρακλήσεσιν αυτής τους οικτιρμούς σου δος ημίν, Αγαθέ,
ίνα σε δοξάζωμεν, τον εκ τάφου ημίν ανατείλαντα’.

Χειρουργικές λύσεις

[Καθημερινή 7/9/2011. Από πολιτικούς γελοιογράφους καλά πάμε. Από σκέτους πολιτικούς, τί γίνεται;]

Αν ένας ασθενής χρειάζεται επείγουσα επέμβαση, αλλά ο ίδιος και οι οικείοι του αρνούνται να συναινέσουν (ισχυριζόμενοι ότι δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη), η πάθησή του χειροτερεύει. Όταν τελικά εκ των πραγμάτων θα οδηγηθεί στο χειρουργείο, η κατάσταση θα είναι βαρύτερη, η επέμβαση πιο δύσκολη, και το τελικό αποτέλεσμα πιο αμφίβολο.

Δυο είναι οι βασικές προϋποθέσεις για να αποτραπεί μια τέτοια έκβαση. Ο χειρουργός να είναι αναγνωρισμένης αξίας, και να απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του αρρώστου και των οικείων του. Και μια τρίτη: να διαθέτει την απαραίτητη πειθώ. Δυστυχώς, σήμερα λείπουν και τα τρία...

Σκληρή αλήθεια

Δεν είναι ό,τι καλύτερο να σχολιάζει κανείς αρνητικά τον βίαιο θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Τραγωδία είναι, ανεξάρτητα από τον τρόπο και τα αίτια. Ωστόσο, ας σκεφθούμε κάπως ψυχρά. Το θύμα δεν ήταν τυχαίος περαστικός που έπεσε θύμα κακοποιών. Μαζί με τους υπόλοιπους του καυγά, είχε πάει εκεί με σκοπό να βιαιοπραγήσει. Θα μπορούσε κάλλιστα το μαχαίρι να βρίσκεται στο δικό του χέρι, και κάποια άλλη οικογένεια να θρηνεί έναν άλλο νέο. Συνεπώς, πέρα από την προσωπική ευθύνη του συγκεκριμένου δράστη, θα πρέπει να τεθεί και το θέμα της συλλογικής ευθύνης όλων όσοι έλαβαν μέρος στη φονική ‘ποδοσφαιρική’ συμπλοκή, αλλά και των ηθικών αυτουργών τους. Αλήθεια, κάποια στιγμή δεν πρέπει να γίνει κάτι για τις... αιμοβόρες μαντινάδες (‘Μαχαίρι κρητικό κρατώ που δε σηκώνει αστεία, πρόσεχε, μάνας γέννημα, μη δώσεις την αιτία’) που παραδοσιακά αναγράφονται στα κρητικά μαχαίρια-σουβενίρ; Το πράγμα μόνο αστείο δεν είναι.

Απλά μαθήματα κοινής λογικής - 2

Η παρακάτω ιστορία κυκλοφορεί ευρέως στο Διαδίκτυο. Δεν μπορώ να ξέρω αν είναι αληθινή ή απλώς αποτελεί προϊόν πολιτικής προπαγάνδας. Όταν η NASA άρχισε να στέλνει αστροναύτες στο διάστημα, ανακάλυψε πως οι στυλογράφοι δεν δουλεύανε σε μηδενική βαρύτητα, αφού η μελάνη δεν κατέβαινε για να γράψει. Μετά από έρευνες 6 ετών και με κόστος 12 εκατομμύρια δολάρια έφτιαξαν ένα στυλογράφο που δούλευε σε μηδενική βαρύτητα, ανάποδα, μέσα στο νερό, σε οποιαδήποτε επιφάνεια και σε θερμοκρασίες που κυμαίνονταν από πολλούς βαθμούς κάτω από το μηδέν μέχρι τους +300 βαθμούς Κελσίου.
Στην άλλη μεριά του φράχτη, οι Ρώσοι κοσμοναύτες χρησιμοποίησαν μολύβια.
Θυμήθηκα την ιστορία διότι αυτές τις μέρες η σύνδεση με το ηλεκτρονικό σύστημα αναγραφής εξετάσεων στον ΟΠΑΔ είναι πρακτικά αδύνατη. Οι τεχνολογικά πολύπλοκες και πανάκριβες λύσεις δεν είναι πάντοτε πανάκεια.  

Επιτύμβιο χαϊκού

Από τις ειδήσεις: Νεκροί ανασύρθηκαν λίγο μετά τη μία τα ξημερώματα δυο νεαροί, ηλικίας 23 και 24 ετών, από ΙΧ αυτοκίνητο που ανετράπη στη Λεωφόρο Μεσογείων στο ύψος της πλατείας της Αγίας Παρασκευής. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο, λόγω υπερβολικής ταχύτητας, με αποτέλεσμα το αυτοκίνητο να προσκρούσει σε δύο δένδρα και να βρεθεί στο αντίθετο ρεύμα.

Ενθάδε κείνται
δυο νέοι που έτρεχαν
μέσα στη νύχτα.

Δεν είναι κρίμα
δυο ζωές να χάνονται
λόγω βλακείας;