Με μια καλογραμμένη επιστολή της στην χθεσινή Καθημερινή μια φιλόλογος καθηγήτρια αναδεικνύει ένα ακόμη πρόβλημα της παιδείας μας. Συγκεκριμένα, επισημαίνει ότι πριν από τις προαγωγικές και τις πανελλαδικές εξετάσεις αυξάνονται σημαντικά τα πιστοποιητικά ‘φυσικώς αδυνάτων μαθητών’ που δεν μπορούν να εξετασθούν γραπτώς λόγω δυσγραφίας κτλ. Υπάρχουν βέβαια μαθητές που έχουν από την αρχή της σχολικής τους ζωής γνωστό πρόβλημα, αλλά για άλλους ξαφνικά στο τέλος της Γ’ Λυκείου ανακαλύπτεται η αδυναμία τους; (το ερώτημα είναι της επιστολογράφου).
Πριν μερικές δεκαετίες γινόταν συζήτηση για τα πιστοποιητικά ανίατης νόσου, βάσει των οποίων διεκπεραιώνονταν αθρόες μεταγραφές φοιτητών από το εξωτερικό. Ω του θαύματος, τα ανίατα νοσήματα (οποιασδήποτε φύσεως και αιτίας) αυτόματα εξαφανίζονταν μόλις ο ασθενής έπαιρνε την πολυπόθητη μεταγραφή (προφανώς η χώρα μας είναι η αυλή των θαυμάτων…). Τώρα λοιπόν μαθαίνουμε ότι με ένα πιστοποιητικό μπορείς να απαλλάσσεσαι από τις γραπτές εξετάσεις για την ανώτατη εκπαίδευση. Και άσε τους άλλους να παιδεύονται με γράψε-σβήσε.
Η απαλλαγή ‘με ένα χαρτί’ (όπως και η κατάργηση υποχρεώσεων ‘με ένα νόμο και ένα άρθρο’) απλώς διδάσκει και εξοικειώνει τους νεαρούς Έλληνες πολίτες με την παρανομία, εξ απαλών ονύχων. Κάτι σαν την ψευδή αιτιολόγηση απουσιών, τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων, τις βεβαιώσεις για αναπηρία και συνταξιοδότηση, την περαίωση φορολογικών υποθέσεων. Από επινοήσεις, κομπίνες και ‘φάμπρικες’ άλλο τίποτε η χώρα μας. Κάθε είδους ‘τέχνας κατεργαζόμεθα’, από αρχαιοτάτων χρόνων. Και βέβαια η κατάχρηση τέτοιων τεχνασμάτων (όπως και η κάθε είδους ψευτιά) αφήνει πάντα αδικημένους τους νομοταγείς και τους πραγματικούς πάσχοντες, που είναι αναγκασμένοι να υποβάλλονται σε περισσή ταλαιπωρία για να αποδείξουν το πρόβλημά τους και να εξασφαλίσουν τα ευεργετήματα που νόμιμα δικαιούνται από το κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου