Είναι πολύ χρήσιμο, εκτός από τους ποικίλους αναλυτές – πολιτικούς, στρατιωτικούς, οικονομικούς, δημοσιογράφους – να ανατρέχουμε και σε πνευματικούς ανθρώπους, για μια πιο ισόρροπη κατανόηση όσων συμβαίνουν γύρω μας. Έτσι διαβάζω σήμερα στο βιβλίο του π. Ζαχαρία Ζαχάρου ‘Ως εκ νεκρών ζώντες’ [έκδοση Ι. Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ 2021] τα παρακάτω:
«Όταν έρχονται πειρασμοί και θλίψεις είναι άσκοπο και ανώφελο να εξετάζουμε από πού ή από ποιον προήλθαν. Ανυψώνουμε τον νου μας στον Θεό και τα δεχόμαστε όλα ως ‘το Ποτήριον του Πατρός’… Συχνά στα παθήματα ο νους μας σκοτίζεται. Αδυνατούμε να δούμε τη δική μας αδικία και μεμφόμαστε τους άλλους. Ως εκ τούτου, η αγάπη ψύχεται και οδηγούμαστε σε μεγαλύτερη ερήμωση. Εκ των υστέρων, όταν περάσει ο πειρασμός, συνειδητοποιούμε την αγαθή Πρόνοια του Θεού, που είτε μας έσωσε από κάποια μεγαλύτερη συμφορά, είτε μας άνοιξε ευρύτερους ορίζοντες και μας δίδαξε νέα γνώση… Στις θλιβερές δοκιμασίες πρέπει με όλες μας τις δυνάμεις να αποφύγουμε τον πειρασμό της μεμψιμοιρίας και της μνησικακίας. Οφείλουμε να εντείνουμε τον διάλογό μας με τον Κύριο και να δεχόμαστε τις θλίψεις ως δίκαια μισθαποδοσία… Επιπλέον, οφείλουμε να μην παραμείνουμε μόνο στον πόνο, αλλά να ευχαριστήσουμε τον Θεό που μας έστειλε τις θλίψεις, για να μας ανελκύσει από τον βυθό της αμέλειας και της ακηδίας» [σελ. 466-467].
Είπαμε· διαφορετική προσέγγιση, που βέβαια μας θυμίζει τα λόγια του Κυρίου προς τους μαθητές του λίγο πριν από το Πάθος: «ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον». Και το πιο αξιοπρόσεκτο: στον ίδιο στίχο, αμέσως πριν από τα παραπάνω τους είπε: «ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἐν ἐμοὶ εἰρήνην ἔχητε» [Ιω. 16:33]. Η ειρήνη αυτή προϋποθέτει την πίστη και την αποδοχή των λόγων του, με την βεβαιότητα ότι αυτός θα είναι ο τελικός νικητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου