Φθινοπωρινές στατιστικές

Πρωτοβρόχια σήμερα, αισθητή και ευπρόσδεκτη μείωση της θερμοκρασίας, και η μνήμη έκανε μια αυθόρμητη αναδρομή σε αλλοτινά χρόνια.
     Από μικροί τέτοια εποχή, ιδίως μετά την έναρξη των μαθημάτων, κάναμε τον αριθμητικό απολογισμό του καλοκαιριού. Δυο πράγματα μετρούσαμε και είχαμε να κουβεντιάζουμε με τους συνομηλίκους μας: πόσα μπάνια κάναμε και πόσα παγωτά φάγαμε. Τώρα που το ξανασκέφτομαι, φαντάζει αστείο. Γιατί άραγε απαριθμούσαμε τα παγωτά και όχι π.χ. τις τουλούμπες ή τους μπακλαβάδες; Ήταν το σπάνιο του πράγματος, η μικρή πολυτέλεια των διακοπών, η ιδιαίτερη απόλαυση του γλειψίματος; Θυμούμαι ακόμη την πρώτη φορά που βρέθηκα στην Αμερική κι έφαγα παγωτό (Αμερικανικών διαστάσεων και γεύσεων) Δεκέμβριο μήνα. Ομολογώ ότι με ξάφνιασε: ποτέ μέχρι τότε δεν είχα σκεφθεί ότι η απόλαυση του ψυχρού δεν περιορίζεται απαραίτητα στο καλοκαίρι. Ωστόσο εδώ δεν το συνηθίζουμε. Άλλωστε έχουμε τόσες εναλλακτικές λύσεις.
     Όσο για τα θαλασσινά μπάνια, ποιος δεν θυμάται ότι βγαίναμε και ξαναμπαίναμε στο νερό για να τα μετρήσουμε διπλά και τριπλά; Με κάτι τέτοια ξεγελούσαμε τους εαυτούς μας και τους άλλους.