Μακαρισμός

Λέω συχνά ότι οι αρρώστιες δεν ξέρουν ούτε ωράριο ούτε ημερολόγιο. Το ίδιο και ο θάνατος. Μόλις έχω κλείσει το βιβλίο και τα μάτια και περιμένω τον πολυπόθητο ‘μεσημεριανό’ χτυπάει το τηλέφωνο. Η ηλικιωμένη κυρία μου αναγγέλλει, στον γνωστό γαλήνιο τόνο της, ότι ο σύζυγός της δεν ανασαίνει πλέον. Είναι από τις κλήσεις που δεν σηκώνουν ούτε αναβολή ούτε διαπραγμάτευση. Ο ύπνος αναβάλλεται, προτεραιότητα έχει ο αδελφός του. Εκτυπώνω από τον υπολογιστή το απαραίτητο έντυπο και ξεκινώ. Βρέχει, είναι ώρα αιχμής στο δρόμο, χρειάζεται υπομονή. Έχω την παλιά αγρυπνία της Υψώσεως στο κασετόφωνο. ‘Εσημειώθη εφ’ ημάς το φως του προσώπου σου, Κύριε’. Άγιοι Απόστολοι, Σεπτέμβρης του 1989. Οικείες φωνές, όλες 25 χρόνια νεώτερες, όλες μια-δυο νότες ψηλότερες. ‘Άμες ποκ’ ήμες...’.
     Σχεδόν μισή ώρα κάνω για να φτάσω στο σπίτι. Ο κεντρικός δρόμος συνωστισμένος όπως φανταζόμουν, αλλά ανέλπιστα βρίσκω και σταθμεύω ακριβώς μπροστά στην πόρτα. Ο φύλακας άγγελος ρυθμίζει και τέτοια πρακτικά ζητήματα, ιδίως τις μέρες που βρέχει. Ανεβαίνω στον πέμπτο με μια αίσθηση ευγνωμοσύνης γι’ αυτές τις μικρές απροσδόκητες αόρατες ‘εκδουλεύσεις’.
     Το γήινο σκήνωμα του κυρ-Βασίλη είναι απόλυτα ήρεμο. Η ψυχή έχει εγκαταλείψει το ‘οικητήριόν’ της. Συνομήλικος του πατέρα μου, ένα μήνα διαφορά είχαν. Όταν τον πρωτοσυνάντησα, πριν δεκαέξι μήνες, σε θάλαμο μεγάλου νοσοκομείου της πόλης, εκτίμησα ότι δεν θα πήγαινε ζωντανός στο σπίτι. Με διέψευσε, όπως και όλους τους άλλους γιατρούς. Η βαριά πνευμονία του υποχώρησε, ο ρινογαστρικός σωλήνας εξασφάλισε τη σίτισή του χωρίς προβλήματα, οι περιστασιακές λοιμώξεις αντιμετωπίσθηκαν με απλά μέσα, έμεινε στο σπίτι όλο αυτό το διάστημα, με τη στοργική περιποίηση των δικών του ανθρώπων. Αν στους ηλικιωμένους και τους χρόνια ασθενείς η ποιότητα ζωής εξαρτάται από την ποιότητα της φροντίδας, τότε ο κυρ-Βασίλης πήρε άριστα στον τομέα αυτό. Ανήμπορος, ακίνητος, αμίλητος, αλλά πάντα παρών ως άνθρωπος. Μέχρι την τελευταία αθόρυβη ανάσα.
     Αυτά θυμόμαστε με τη σύζυγό του καθώς κάνω τις τυπικές διαδικασίες της πιστοποίησης (δημοτικό διαμέρισμα, δημοτική ενότητα, αριθμό ταυτότητας, ΑΜΚΑ, ΑΦΜ, δημοτολόγιο, τι άλλο θα μας ζητήσουν;). Μου λέει πώς του διάβαζε συχνά το Ευαγγέλιο, την Παράκληση, το συναξάρι. Φεύγω με την αίσθηση της γαλήνης που σου μεταδίδουν άνθρωποι που είναι οι ίδιοι γαληνεμένοι με τον εαυτό τους, με τους άλλους, με τον Θεό, και συμφιλιωμένοι με το γεγονός της αναχώρησης από τα εγκόσμια. Μπροστά στον θάνατο, πού διάθεση για καυγάδες, για παρεξηγήσεις, για δυσανασχέτηση με τις συνθήκες της κυκλοφορίας, για ένα σωρό άλλα πράγματα; ‘Τι μάτην ταραττόμεθα;’
     Ανοίγω το ραδιόφωνο. Τη μαγευτική εισαγωγή με το πιάνο ακολουθεί η ζεστή φωνή της Αρλέτας: ‘Σ’ ευχαριστώ, σ’ ευχαριστώ, ήσουν παιδί σαν το Χριστό’.
     ‘Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι’.