Πειθαρχικά

 Μάθαμε προ ημερών ότι γιατρός στο Ασκληπιείο Βούλας στην Αθήνα επεχείρησε να κάνει εικονικούς εμβολιασμούς σε συγκεκριμένα άτομα (προφανώς ομοϊδεάτες του), ώστε να μπορούν στη συνέχεια να εκδώσουν τα αντίστοιχα πιστοποιητικά και να φέρονται ως εμβολιασμένοι. Η υπεύθυνη νοσηλεύτρια αντιλήφθηκε ότι πέταξε τη σύριγγα χωρίς να τη χρησιμοποιήσει και κατήγγειλε το περιστατικό, με αποτέλεσμα να σχηματισθεί δικογραφία για απόπειρα υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης (κοινώς απάτη). Με βάση όσα ακούμε και βλέπουμε γύρω μας από την έναρξη της πανδημίας, ήταν ίσως θέμα χρόνου να συμβεί και κάτι τέτοιο.
     Εδώ και αρκετά χρόνια είμαι μέλος του πειθαρχικού συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Η εργασία αυτή δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη, αφού μας δείχνει κάθε τόσο αρνητικές όψεις στην άσκηση της ιατρικής και μας φέρνει μπροστά στην ανάγκη να κρίνουμε ή και να τιμωρήσουμε συναδέλφους, σκεπτόμενοι πάντα πώς θα νιώθαμε εμείς αν ήμασταν στη θέση τους. Αν όμως κάποιες φορές προβληματιζόμαστε για τον βαθμό ενοχής του συναδέλφου, σε περιπτώσεις όπως η παραπάνω δεν θα είχαμε καμιά επιφύλαξη να του αποδώσουμε ακέραια την ευθύνη. Όταν ένα θέμα σοβαρό όπως ο εμβολιασμός, που έχει ευρύτερες υγειονομικές συνέπειες, γίνεται αντικείμενο απάτης και ψευδούς πιστοποίησης, η τιμωρία επιβάλλεται τόσο για αφύπνιση του ενόχου όσο και για παραδειγματισμό άλλων που ενδεχομένως θα σκέφτονταν να τον μιμηθούν. Όπως επιβάλλεται και η τιμωρία (από τις αρμόδιες αρχές) των πολιτών που επεδίωξαν το ‘ευεργέτημα’ του πλαστού εμβολιασμού.