Ισοδύναμα

Στη σελίδα αυτή κάθε τόσο μνημονεύουμε τον Αίσωπο και τη σοφία που κρύβεται στους μύθους του. Ας θυμηθούμε ακόμη έναν. Μια μητέρα έχει δυο κόρες, τη μια παντρεμένη με κηπουρό, την άλλη με κεραμοποιό. Πηγαίνει στη μία και τη ρωτάει πώς τα περνούν. «Όλα καλά, αλλά μακάρι να βρέχει συχνά για να ποτίζονται τα λάχανα», απαντά εκείνη. Πηγαίνει και στη δεύτερη. «Τίποτε δεν μας λείπει, μόνο να έχουμε ξηρασία για να στεγνώνουν τα κεραμίδια», είναι η απάντηση. Μπερδεμένη η μητέρα λέει: «Και τώρα, για ποιαν από τις δυο να προσευχηθώ στους θεούς, μια που θέλετε αντίθετα πράγματα;».
     Με απλά λόγια, καμιά περίσταση ή συγκυρία δεν είναι καλή ή ευεργετική για όλους: πάντα θα υπάρχει κάποιος που θα θεωρεί εαυτόν ‘αδικημένο’. Κι όταν αυτό συμβαίνει με τα δημόσια πράγματα, αρχίζει η κολοκυθιά. Να βάλουμε φόρο στο κρασί ή στην ιδιωτική εκπαίδευση; Στη μια περίπτωση γκρινιάζουν οι οινοποιοί, στην άλλη οι γονείς. Να βάλουμε ειδικό τέλος στον ΟΠΑΠ; Οι πράκτορές του μας λένε αντίθετα να πατάξουμε τον παράνομο τζόγο (Μα, αν το κράτος μπορούσε να φορολογεί τους παράνομους, απλώς θα έπαυαν να είναι παράνομοι). Κανείς βέβαια δεν τολμά να πει ότι αν υπήρχε ένα τελείως στοιχειώδες ‘τέλος εκπαίδευσης’ (π.χ. 100 ευρώ το χρόνο) για κάθε μαθητή δημόσιου σχολείου, δεν θα χρειαζόταν να γίνεται θόρυβος για τα ιδιωτικά (και να δείτε τι καλά θα δούλευαν και θα συντηρούνταν τα δημόσια). Κι αν αντί για το κρασί επιβαρυνθούν τα διάφορα σακχαρούχα αναψυκτικά, που αυξάνουν τα ποσοστά παιδικής (και όχι μόνο) παχυσαρκίας; Το έκανε ήδη ο υπουργός υγείας στο Μεξικό, με επιτυχία. Στο κάτω-κάτω, αυτά δεν αποτελούν απαραίτητο είδος επιβίωσης, ούτε εθνικό προϊόν.
     Κακά τα ψέματα. Με οποιαδήποτε απόφαση ή επιλογή θα υπάρχουν κάποιοι δυσαρεστημένοι. Για τον λόγο αυτό σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να τίθενται λογικές προτεραιότητες, και να μη γίνεται καπηλεία και παζάρι ρουσφετιών και ψήφων. Και όλοι θα πρέπει να αποδεχθούμε την πραγματικότητα αυτή. Πώς να το κάνουμε; Ομελέτα δεν γίνεται αν δεν σπάσουν αυγά. Έλα όμως που τα κόμματα άλλα υπόσχονταν τόσα χρόνια! Και τώρα, με το πιστόλι στον κρόταφο, είναι αναγκασμένα να αναιρέσουν τις ανεδαφικές εξαγγελίες τους.