Υπάρχουν πολλές ποικιλίες ανοησίας στον κόσμο.
Υπάρχει η ανοησία του επιπόλαιου, του ‘ελαφρού’, του ανοργάνωτου, του «λέω και κάνω ό,τι μου καπνίσει» αδιαφορώντας για τις συνέπειες: από εκεί και πέρα... ‘γαία πυρί μιχθήτω’. Το είδος αυτό είναι αυτοφυές στη χώρα μας, και συχνά ανελίσσεται σε υψηλά αξιώματα.
Υπάρχει και η ανοησία του τυπολάτρη, του μονολιθικού, του φαρισαίου τιμητή των πάντων, των ‘προαπαιτουμένων’, του ‘1+1=2’, ανεξάρτητα από το πόσα σπίτια, θέσεις εργασίας, πιάτα φαγητό ή ανθρώπινες ζωές μπορεί να κοστίζει αυτή η μαθηματική ακρίβεια. Το είδος αυτό ευδοκιμεί σε βορειότερα κλίματα, από Κεντρική Ευρώπη και πάνω.
Οι προσπάθειες διασταύρωσης των δυο ποικιλιών έχουν αποτύχει. Όλα τα υβρίδια που έχουν προκύψει μέχρι τώρα είναι θανατηφόρα για την κοινή λογική και έχουν επικίνδυνες συνέπειες για τους ανθρώπους στους οποίους δοκιμάστηκαν.
Υστερόγραφο: Μέχρι να γίνει ο πρόσφατος θόρυβος από την ‘επιστημονική’ ανάλυση του υπουργού παιδείας (με μικρό υ και μικρό π), ήξερε κανείς ότι υπάρχει διαφορά μεταξύ γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης; Και τα δυο πολυαίμακτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητος είναι. Αλλά είπαμε: εδώ φυτρώνει το πρώτο είδος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου