Προαπαιτούμενα

Διαβάζω σήμερα στην ‘Ιερά Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης’ του πατέρα μας πώς διχάσθηκε το βασίλειο του Σολομώντος μετά τον θάνατό του, και πώς τα δυο βασίλεια άρχισαν τον πόλεμο μεταξύ τους, αλλά και ανέμιξαν την ειδωλολατρία με την προηγούμενη ανόθευτη πίστη τους στον ένα Θεό. Κάνοντας συμμαχίες με ειδωλολάτρες βασιλείς στην εμφύλια συμπλοκή τους, οι βασιλείς του Ισραήλ και του Ιούδα υιοθετούσαν τις πρακτικές των ειδωλολατρών και έστηναν βωμούς στον Βάαλ και την Αστάρτη και αντέγραφαν τις αισχρές τελετουργίες που συνόδευαν τις θυσίες στα είδωλα αυτά. Και συνεχίζει ο π. Κωνσταντίνος: ‘Η απομάκρυνση από την πίστη στον αληθινό Θεό είχε σαν συνέπεια και τη μεγάλη ηθική διαφθορά... Όταν ο φόβος του Θεού λείψει από τις ψυχές των ανθρώπων, τότε γκρεμίζονται όλοι οι ηθικοί φραγμοί, και οι άνθρωποι προχωρούν χωρίς κανένα δισταγμό σε κάθε είδους αδικία και παρανομία’.
     Γιατί αυτή η αναδρομή στην Παλαιά Διαθήκη; Συνειρμικά αντιπαραβάλλω την εποχή εκείνη με τη σημερινή μας κατάσταση. Εξηγούμαι. Βρίσκεται ήδη σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο για το ‘σύμφωνο συμβίωσης’, την ουσιαστική θεσμοθέτηση της ομόφυλης συμβίωσης και των παρεπομένων της. Αναρωτιέται κανείς γιατί τόση σπουδή για ένα τέτοιο νομοθέτημα εν μέσω της καταιγίδας των προαπαιτουμένων. Εκτός αν κι εδώ για κάτι τέτοιο πρόκειται. «Λεφτά θέλετε;» μας ρωτούν. «Ψηφίστε πρώτα εκτός των άλλων και το σύμφωνο συμβίωσης». Ίσως είμαι καχύποπτος, αλλά και ο ΦΠΑ στην εκπαίδευση δεν περιλαμβανόταν (υποτίθεται) στις απαιτήσεις των δανειστών, αλλά τώρα είναι ένα από τα ζητούμενα από την κυβέρνηση. Ας μην ακούμε μόνο όσα λέγονται, αλλά και όσα δεν λέγονται...