Το ψωμί... ψαράκι

Μετά τις αρχικές δηλώσεις ανακούφισης για την επίτευξη της πολυπόθητης συμφωνίας αρχίσαμε να ακούμε και τα ‘ψιλά γράμματα’. Ανάμεσα λοιπόν στα διάφορα προαπαιτούμενα είναι και η απελευθέρωση της αγοράς του ψωμιού. Έτσι, μόλις η συμφωνία ψηφισθεί θα μπορούν να πωλούν ψωμί τα ψαράδικα και τα κρεοπωλεία, ακόμη και τα περίπτερα. Μπορεί κανείς να εννοήσει τη λογική ενός τέτοιου μέτρου; Πόσα πτυχία πρέπει να έχει κάποιος για να το σκεφθεί και γιατί μας είχε διαφύγει τόσο καιρό ότι από αυτό εξαρτάται η οικονομική επιβίωση του κράτους μας;
     Αλλά όμως, γιατί τέτοιος ρατσισμός απέναντι στο ψωμί;  Κι αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και αμερόληπτοι προς όλους, γιατί να μη συμβεί και το αντίθετο, να παίρνουμε δηλαδή σαρδέλες από το φούρνο και μπριζόλες από το μανάβη και τσίχλες από το χασάπικο; Μήπως άραγε το ψωμί από το ψαράδικο θα έχει και αγκάθια και από το χασάπη κόκκαλα;
     Στα σοβαρά τώρα, θα επαναλάβω αυτό που πρότεινα παλιότερα για τα φάρμακα. Αν ΚΑΝΕΙΣ δεν αγοράζει ψωμί από οποιοδήποτε άλλο κατάστημα εκτός από φούρνο, για πόσο καιρό θα μπορέσει να διατηρηθεί αυτό το καθεστώς θεσμικής βλακείας; Έτσι, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.