Ακούγοντας χθες τη σύνθεση της υπηρεσιακής κυβέρνησης που ανέλαβε για ένα μήνα μέχρι τις εκλογές, αναρωτήθηκα: τι καλύτερο θα μπορούσαμε να ελπίζουμε για μετά τις 20 Σεπτεμβρίου; Αν δέκα-είκοσι άνθρωποι, προερχόμενοι από διάφορους πολιτικούς χώρους, κρίνονται στοιχειωδώς ικανοί να κρατήσουν τα ηνία της χώρας για ένα μήνα, γιατί όχι και για δύο, τρία ή τέσσερα χρόνια; Η ‘εκλογή’ από τα εκατομμύρια των Ελλήνων θα τους χαρίσει περισσότερα προσόντα; Αν οι ικανότητες ήταν θέμα ψήφων, τότε κάθε εκλεγμένη κυβέρνηση θα ήταν η άριστη, ενώ η εμπειρία μας έχει δείξει το ακριβώς αντίθετο. Κι έπειτα, ας μη ξεχνούμε ότι ποτέ δεν ψηφίζουμε υπουργούς (= υπό το έργον), αλλά μόνο κομματικά προβεβλημένα στελέχη ως βουλευτές, ενώ τους υπουργούς τους επιλέγει μόνο ο εκάστοτε πρωθυπουργός, κατά το κέφι του. Συνεπώς, αν αυτή η υπηρεσιακή κυβέρνηση επιτελέσει έργο και δώσει καλά δείγματα γραφής, μπορούμε να ψηφίσουμε μόνο για νομοθετική εξουσία, και να κρατήσουμε την δεδομένη εκτελεστική. Έτσι, για αλλαγή. Κι ας αφήσουμε τα κόμματα να ονειρεύονται τη θεά Αυτοδυναμία.
1 σχόλιο:
Είχα ακριβώς την ίδια αίσθηση και γνώμη χθες που άκουγα τα ονόματα και τα σύντομα βιογραφικά των υπηρεσιακών υπουργών. Κάποιους τους είδα στην παράδοση-παραλαβή και μου φάνηκαν πολύ σοβαροί και αξιόλογοι, πολύ περισσότερο από τους κομματικούς εντεταλμένους! (Παύλος Χαϊκάλης, Τασία Χριστοδουλοπούλου για παράδειγμα!!!!)
Δημοσίευση σχολίου