Άβυσσος

Η Ναταλία Μολχάνοβα, 53 ετών ήταν παγκόσμια πρωταθλήτρια στην ελεύθερη κατάδυση, με συνολικά 41 ρεκόρ στο ενεργητικό της. Είχε βουτήξει χωρίς αναπνευστική υποστήριξη σε βάθος μέχρι 101 μέτρα, μπορούσε να κρατήσει την αναπνοή της κάτω από το νερό επί εννέα λεπτά, να κολυμπήσει 182 μέτρα κάτω από το νερό χωρίς πτερύγια και 237 μέτρα με πτερύγια. Πριν από τέσσερεις μέρες βούτηξε σε βάθος 35 μέτρων στη νήσο Φορμεντέρα, στην Ισπανία, και δεν ξαναβγήκε στην επιφάνεια.
     Μόλις περάσει η πρώτη εντύπωση για τα επιτεύγματα αυτά, αναρωτιέται κανείς: γιατί άραγε; Το ίδιο θα μπορούσε να ρωτήσει και γι’ αυτούς που σκοτώνονται στην προσπάθεια να ανεβούν στο Έβερεστ ή να κάνουν οποιοδήποτε άλλο παράτολμο και ριψοκίνδυνο εγχείρημα. Αν ο θάνατος σε μια προσπάθεια π.χ. διάσωσης ανθρώπων, κατάσβεσης πυρκαγιάς ή παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας σε δύσκολη και επικίνδυνη περιοχή είναι μια θυσία στο καθήκον, τι θα λέγαμε για τους θανάτους σε μια ακραία προσπάθεια χωρίς ουσιαστικό αντικειμενικό σκοπό; Πολλοί που σχολίασαν τον θάνατο της Μολχάνοβα έγραψαν ότι η ελεύθερη κατάδυση επιτρέπει στον δύτη να γνωρίσει σε βάθος τον εαυτό του. Πιστεύω ότι υπάρχουν άλλοι, πολύ πιο ουσιαστικοί τρόποι για να φτάσει κανείς στο σκοπό αυτό.