Προστασία

Δεν είναι άσχετη με την προηγούμενη ανάρτηση και αυτή η είδηση, που διάβασα προ ημερών στην Guardian. Η τράπεζα Barclays λοιπόν ανακοίνωσε ότι στο εξής θα πουλάει τα προσωπικά δεδομένα των 13 εκατομμυρίων πελατών της (αγοραστικές συνήθειες, τοποθεσίες που επισκέπτονται μέσω των πιστωτικών καρτών τους κ.α.) σε άλλες εταιρείες, σε κυβερνητικές υπηρεσίες της Βρετανίας ή σε βουλευτές (για ψηφοθηρία;). Τα στοιχεία αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν, σύμφωνα με την ενημέρωση της τράπεζας, φωτογραφίες ή μαγνητοφωνημένες συνομιλίες των πελατών της. Ερώτηση: μόνο η Barclays; Και μόνο τώρα; Μέχρι τώρα δεν γινόταν κάτι τέτοιο;
     Τον καιρό που ζούσα στην Αγγλία μας είχαν κάνει ποικίλα σεμινάρια και άλλες διαφωτιστικές εκδηλώσεις για τα αρχεία που επιτρεπόταν να κρατούμε στα νοσοκομεία, για τις άδειες που χρειάζονται προκειμένου να τηρούμε αρχεία για τους ασθενείς, για την ‘προστασία των προσωπικών δεδομένων’ και άλλα συναφή. Έκτοτε έχει γεμίσει ο κόσμος (εκεί, εδώ και παντού) από νόμους ‘προστασίας’: τα ‘προσωπικά δεδομένα’ έγιναν ένα είδος ειδώλου που οφείλουμε να το προσκυνούμε και να το επικαλούμαστε. Όλοι; Εξαρτάται. Αυτά που ισχύουν για τον πολύ κόσμο προφανώς δεν περιλαμβάνουν μεγάλες εταιρείες, κυβερνητικές υπηρεσίες και ποικίλα οικονομικά και άλλα συμφέροντα. Ποιούς προστατεύουν από αδιάκριτα μάτια; Οπωσδήποτε κάθε είδους παρανόμους, εγκληματίες, διακινητές χρήματος, όπλων, ναρκωτικών και ανθρώπων, ακόμη και πολιτικούς. Εσάς και εμένα όμως;
     Ας μην είμαστε αρνητικοί όμως. Είναι γεγονός ότι κάνουμε βήματα μπροστά. Κάποτε ο κόσμος τηρούσε διάφορα προσχήματα, και τέτοιες ενέργειες τις κάλυπτε υποκριτική σιγή. Τώρα όλα γίνονται φανερά και με τον μανδύα της νομιμότητας. Και έπεται συνέχεια. Κατά τα άλλα, τόσο τα χρήματά μας όσο και τα προσωπικά μας δεδομένα είναι απολύτως ασφαλή. Το λέει και η τηλεόραση, το εγγυάται και η κυβέρνηση. Λίγο το έχετε αυτό;