«Ο χρυσός μάς φέρνει πιο κοντά» ήταν παλιό διαφημιστικό σύνθημα γνωστής
φίρμας κοσμημάτων. Δυστυχώς μόνο στη διαφήμιση. Όπως ακούγεται, στην
επίμαχη «χρυσοφόρο» ζώνη της Χαλκιδικής επικρατούν συνθήκες διχασμού, με
«προγραφές» και κοινωνικούς εξοστρακισμούς των αποκαλουμένων
«προδοτών», διωγμό των παιδιών τους από τα σχολεία, μποϊκοτάζ των
«αντίπαλων» καταστημάτων και άλλα εμφυλιοπολεμικά ονείδη. Και όλα αυτά
απέναντι σε συγγενείς και φίλους, που το «έγκλημά τους» είναι ότι
αναζητούν δυνατότητα εργασίας και βιοπορισμού σε περίοδο άκρας ανέχειας.
Δεν μπορώ να γνωρίζω την τελική έκβαση της ιστορίας. Ο χρυσός μπορεί να
μην εξορυχθεί ποτέ. Το διχαστικό πάθος όμως δεν σβήνει εύκολα, και η
δηλητηρίαση των ανθρωπίνων σχέσεων μπορεί να μολύνει γενιές ολόκληρες.
Σχεδόν έναν αιώνα κάναμε να ξεχάσουμε βενιζελικούς και βασιλικούς, για
να μην αναφερθούμε σε πιο πρόσφατες εθνικές πληγές. Και λησμονούμε τον
Διονύσιο Σολωμό, που τολμά να μας λέει ότι: «Σαν μισούνται αναμεσό τους
δεν τους πρέπει λευτεριά».
Τα παραπάνω γράφονται χωρίς κανένα έννομο ή άλλο συμφέρον στην υπόθεση, παρά μόνο με την ιδιότητα του θλιβόμενου Έλληνα.
[Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 23/7/2013]
1 σχόλιο:
Πάντως, να ήταν μόνον ο χρυσός...
Λέγεται πως η εξόρυξη (και καταστροφή)του βουνού θα αποφέρει στην εταιρεία τόνους χαλκού! Και ότι εκεί είναι το "ζουμί" της υπόθεσης!
Τώρα, τι είναι αλήθεια και τι ψέμματα, ποιος μπορεί να μας το πει;
Δημοσίευση σχολίου