Εις θάνατον!

Υπάρχει μια χώρα στον κόσμο που βρίσκεται ψηλά σε διεθνές κύρος, οικονομική ευμάρεια, στρατηγική σημασία, έχει βέτο σε όλους σχεδόν τους παγκόσμιους οργανισμούς, υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα (έξω από τα σύνορά της) μέχρι σημείου να κάνει πολέμους γι’ αυτά, και διεκδικεί την απελευθέρωση των πολιτών της από οποιοδήποτε σημείο της γης, ό,τι κι αν έχουν διαπράξει στις χώρες όπου κρατούνται. Παράλληλα, από το 1976 μέχρι σήμερα η χώρα αυτή έχει εκτελέσει 1338 άτομα εντός των συνόρων της, συνήθως 10-20 ή και περισσότερα χρόνια μετά τη διάπραξη κάποιας σοβαρής αξιόποινης πράξης, όχι σπάνια στηριζόμενη σε αμφίβολες δικαστικές αποφάσεις. Στα άτομα αυτά περιλαμβάνονται κυρίως έγχρωμοι, αλλά επίσης γυναίκες και ανήλικοι (τον καιρό που διέπραξαν το έγκλημα). Ποια είναι η χώρα αυτή; Η Κίνα; Η Ρωσία; Η Σαουδική Αραβία; Το Ιράν; Η Κορέα; Ευτυχώς γι’ αυτές, καμία. Δυστυχώς πρόκειται για τις Ηνωμένες Πολιτείες, που χθες εκτέλεσαν μια μαύρη γυναίκα 52 ετών στην πολιτεία του Τέξας (που έφθασε έτσι τις 500 εκτελέσεις). Η γυναίκα είχε καταδικασθεί πριν 16 χρόνια. Τα στοιχεία είναι παρμένα από την εφημερίδα Guardian, που μας πληροφορεί ότι ο κυβερνήτης της πολιτείας αυτής Rick Perry έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι δεν χάνει τον ύπνο του για το ενδεχόμενο να έχει εκτελεσθεί κάποιος αθώος. Όπως έγραψε ο Enoch Powell, αν η θανατική ποινή είναι αποτρεπτική (της εγκληματικότητας), τότε γιατί χρειάζεται κάθε τόσο να την χρησιμοποιείτε; Καλή ερώτηση.

     Επί τη ευκαιρία, όποιος θέλει να διαβάσει μια εξαιρετική λογοτεχνική καταδίκη της θανατικής ποινής, μπορεί να ανατρέξει στο δεύτερο κεφάλαιο του ‘Ηλίθιου’, του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.