Ευγνωμοσύνη

Η κυρα-Βούλα δεν χρειαζόταν γιατρό σήμερα. Δεν είχε κάτι καινούργιο να αναφέρει, δεν ήθελε συνταγή ή γνωμάτευση για οξυγόνο ή οτιδήποτε άλλο.  Η χρόνια αναπνευστική πάθησή της είναι σε σταθερή κατάσταση, με την ελάχιστη δυνατή αγωγή. Έχει μάθει να ζει και να πορεύεται μ’ αυτήν. Η κυρα-Βούλα δεν έχει λεφτά για πέταμα (ποτέ δεν είχε) και περιορίζεται στα απαραίτητα. Η κυρα-Βούλα ξεκίνησε και ήρθε μια ώρα δρόμο σήμερα με το αυτοκίνητο, μέσα σε δύσκολες καιρικές συνθήκες, για να φέρει ένα βάζο μαρμελάδα («από τη δαμασκηνιά μου»), δικό της ποτό από αρμπαρόριζα («πρώτη φορά το κάνω»), κι ένα μεγάλο γινωμένο ρόδι («για το έθιμο»), μαζί με τις ευχές της για τα Χριστούγεννα. Πώς μπορεί κανείς ποτέ να ξεπληρώσει ένα τέτοιο ‘φακελάκι’;