Κατά παράδοσιν, ευχές δίνουμε και παίρνουμε τις μέρες αυτές. Εν πολλοίς τις θεωρούμε καθιερωμένες, στερεότυπες, σχεδόν πεζές. Ξέρουμε ότι πολλές από αυτές εκφράζουν ανεκπλήρωτους ενδόμυχους πόθους που έρχονται σε χτυπητή αντίθεση με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ωστόσο δικαιούμαστε να ελπίζουμε: η ανατολή ενός νέου έτους σημαίνει μια ακόμη θεόσδοτη προθεσμία αλλαγής, μια πίστωση χρόνου για να κάνουμε όσα δεν κάναμε (ενώ θα έπρεπε), να ξανασκεφθούμε τη θέση μας μέσα στον κόσμο και τον απώτερο προορισμό μας, να αναθεωρήσουμε τη στάση που κρατούσαμε μέχρι τώρα απέναντι στον εαυτό μας, τους γύρω μας, το περιβάλλον και το μέλλον μας, να μειώσουμε τις οφειλές μας (όχι τις οικονομικές) και να πάρουμε αποφάσεις ζωής. Όχι από αυτές που λαμβάνονται χάριν του εθίμου και έχουν διάρκεια μικρότερη από το εικοσιτετράωρο. Δεν χρειάζεται να είναι μεγαλόστομες και εντυπωσιακές· συχνά μικρές αλλαγές οδηγούν σε μεγαλύτερα και διαρκέστερα αποτελέσματα. Περισσότερη αυτογνωσία, περισσότερη κατανόηση προς τους άλλους, περισσότερη διάθεση καταλλαγής, περισσότερη υπομονή, ακόμη και στα πιο δύσκολα. Και να θυμόμαστε περισσότερο τα σοφά λόγια του Ιώβ [2:10]: «Αν δεχθήκαμε τα αγαθά από το χέρι του Κυρίου, τα κακά δεν θα τα υποφέρουμε;». Καλή χρονιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου