Καλοί λογαριασμοί

 Δεν έχω ιδιαίτερες σχέσεις με τους υπερπλουσίους του κόσμου τούτου. Ξέρω γι’ αυτούς μόνο ό,τι αναγράφεται κάθε τόσο στα Μέσα, δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες και δεν τους ζηλεύω. Γενικά με τα πολλά χρήματα δεν αγοράζεις περισσότερο μυαλό. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν οι άνθρωποι αυτοί να μας πουν κάτι ουσιαστικό και χρήσιμο, ή έστω κάτι που θα μας βάλει σε σκέψεις. Κι έτσι στάθηκα στην πρόσφατη απάντηση του Έλον Μασκ στο σχόλιο του επικεφαλής του επισιτιστικού προγράμματος του ΟΗΕ, ότι το 2% της περιουσίας του μπορεί να σώσει 42 εκατομμύρια ανθρώπους από τον υποσιτισμό και τον θάνατο. Τι απάντησε ο δισεκατομμυριούχος Μασκ;
     «Εάν το World Food Programme μπορεί να περιγράψει ακριβώς πώς 6 δισ. δολάρια μπορούν να αντιμετωπίσουν την πείνα στον πλανήτη, θα πουλήσω μετοχές της Tesla αμέσως τώρα και θα τους δώσω το ποσό αυτό», έγραψε ο Μασκ στο Twitter. «Αλλά η λογιστική θα πρέπει να είναι ανοικτή, ώστε το κοινό να δει ακριβώς πώς θα ξοδευτούν τα χρήματα».
     Μπορεί κυνικά να ισχυρισθεί κάποιος ότι αυτό αποτελεί μια πρώτης τάξης υπεκφυγή. Ωστόσο είναι και ένας ανοικτός υπαινιγμός για το ότι τα μεγαλόπνοα προγράμματα θα πρέπει να βασίζονται σε ρεαλιστικά σχέδια, και ότι θα πρέπει να αποδίδεται ακριβής και ανοιχτός λογαριασμός για όλες τις δαπάνες. Θα διαφωνήσει κανείς με ένα τέτοιο στοιχειώδες αίτημα; Όταν σου ζητούν να δώσεις μερικά δισεκατομμύρια για μια ανάγκη, έστω και από το υπερπλεόνασμά σου, δεν δικαιούσαι να ξέρεις (τόσο εσύ όσο και ο υπόλοιπος κόσμος) ότι θα πάνε εκεί που πραγματικά χρειάζονται και δεν θα ‘χαθούν’ στο δρόμο ή σε κάποιες βολικές τσέπες;