Γεωστρατηγικά

Κατά το παλαιό άσμα του Γιώργου Ζωγράφου, «τέλος δεν έχει ο καημός» για τους κατοίκους της Συρίας, αυτή τη φορά τους Κούρδους των βορείων συνόρων της. Ο πρόεδρος Τραμπ, ονομαστός για τις προσωπικές στρατηγικές του επιλογές, έδωσε κατ’ ιδίαν το ελεύθερο στον πρόεδρο Ερντογάν, γνωστό για τα φιλελεύθερα αισθήματά του, να προχωρήσει σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο συριακό έδαφος [ΕΔΩ], ακριβώς στα εδάφη των Κούρδων, παραβλέποντας το γεγονός ότι αυτοί που θα ξεκαθαρίσει ο ‘σουλτάνος’ δεν είναι κατ’ ανάγκην αυτοί που επιθυμεί η Ουάσιγκτον να φύγουν από τη μέση (π.χ. ακραίοι ισλαμιστές). Επιπλέον αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από την περιοχή (κοινώς «βγάλτε τα μάτια σας μόνοι σας»), που βέβαια καλά θα ήταν να μην είχαν πάει καθόλου εκεί εξ αρχής, αλλά έλα που έκαμναν τότε οι Ρώσοι παιχνίδι και δεν ήταν σωστό να αφήσουμε τα πράγματα στην τύχη τους! Στο κοινό σκάκι παίζεις με σταθερούς κανόνες και με έναν αντίπαλο (εξαίρεση το ‘σιμουλτανέ’ όπου ένας πρωταθλητής μπορεί να παίζει με διαφορετικούς αντιπάλους σε πολλές σκακιέρες ταυτόχρονα). Στο γεωπολιτικό σκάκι οι αντίπαλοι είναι πολλοί και συχνά αλλάζουν πλευρές και δεν τηρούν όλοι και πάντα τους ίδιους κανόνες--κάτι σα να παίζεις σκάκι, ντάμα και τρίλιζα μαζί, χωρίς να ξέρεις ποιον θα βρεις δίπλα σου και ποιον απέναντί σου και τί ακριβώς παίζει εκείνος (το μόνο ειλικρινές όνομα του παιχνιδιού είναι Συμφέρον). Αποτέλεσμα βέβαια είναι να την πληρώνουν σε κάθε περίπτωση τα πιόνια, ζωντανά και ανθρώπινα. Όταν μεθαύριο θα αυξηθεί ο αριθμός των ‘αφίξεων’ στα νησιά μας από τη ζώνη των εκκαθαρίσεων, πού ακριβώς θα τους χρεώσουμε;