Το παρακάτω επεισόδιο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως το άκρο άωτο της -- πώς αλλιώς να τη χαρακτηρίσω; -- ανοησίας. Διαβάζω ότι μια δασκάλα στη Φλόριντα των ΗΠΑ έκανε αίτηση για να διδάξει ανάγνωση και γλώσσα σ’ ένα σχολείο όπου απαραίτητη προϋπόθεση για πρόσληψη είναι η γνώση της Ισπανικής γλώσσας. Η συγκεκριμένη δασκάλα δεν μιλάει Ισπανικά και δεν έγινε δεκτή. Τώρα κάνει μήνυση στην κομητεία όπου ανήκει το σχολείο για φυλετική διάκριση εις βάρος της. Είναι αυτονόητο ότι όταν η θέση που διεκδικείς προβλέπει συγκεκριμένα προσόντα που δεν έχεις, τότε το πρόβλημα το έχεις εσύ, όχι η θέση. Απομένει να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουν τα δικαστήρια μια τέτοια υπόθεση, αλλά μη θεωρείτε σίγουρο ότι στην Αμερική το αυτονόητο είναι πάντα και... ολοφάνερο.
4 σχόλια:
εδώ που φτάσαμε τα πάντα είναι πιθανά !
΄πραγματικά έμεινα άναυδη. πώς... πώς... κι όμως! δε θα με εξέπληττε αν κέρδιζε τη δίκη η εν λόγω. είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα το τέρας που λέγεται 'νόμος', 'διοίκηση'...
Ακριβώς αυτό εννοώ: ότι Αμερικανικά δικαστήρια έχουν εκδώσει κατά καιρούς εντελώς απίθανες αποφάσεις για κάθε είδους υποθέσεις.
Στην Αμερική, καθόλου σίγουρο.
Δημοσίευση σχολίου