Το παρακάτω επεισόδιο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως το άκρο άωτο της -- πώς αλλιώς να τη χαρακτηρίσω; -- ανοησίας. Διαβάζω ότι μια δασκάλα στη Φλόριντα των ΗΠΑ έκανε αίτηση για να διδάξει ανάγνωση και γλώσσα σ’ ένα σχολείο όπου απαραίτητη προϋπόθεση για πρόσληψη είναι η γνώση της Ισπανικής γλώσσας. Η συγκεκριμένη δασκάλα δεν μιλάει Ισπανικά και δεν έγινε δεκτή. Τώρα κάνει μήνυση στην κομητεία όπου ανήκει το σχολείο για φυλετική διάκριση εις βάρος της. Είναι αυτονόητο ότι όταν η θέση που διεκδικείς προβλέπει συγκεκριμένα προσόντα που δεν έχεις, τότε το πρόβλημα το έχεις εσύ, όχι η θέση. Απομένει να δούμε πώς θα αντιμετωπίσουν τα δικαστήρια μια τέτοια υπόθεση, αλλά μη θεωρείτε σίγουρο ότι στην Αμερική το αυτονόητο είναι πάντα και... ολοφάνερο.
εδώ που φτάσαμε τα πάντα είναι πιθανά !
ΑπάντησηΔιαγραφή΄πραγματικά έμεινα άναυδη. πώς... πώς... κι όμως! δε θα με εξέπληττε αν κέρδιζε τη δίκη η εν λόγω. είναι τόσο μακριά από την πραγματικότητα το τέρας που λέγεται 'νόμος', 'διοίκηση'...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς αυτό εννοώ: ότι Αμερικανικά δικαστήρια έχουν εκδώσει κατά καιρούς εντελώς απίθανες αποφάσεις για κάθε είδους υποθέσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην Αμερική, καθόλου σίγουρο.
ΑπάντησηΔιαγραφή