Αξιοπιστία

Η διεθνής αξιοπιστία είναι από εκείνες τις έννοιες που δύσκολα εκτιμούμε αν δεν γευθούμε τις συνέπειές της. Όταν έκανα ειδικότητα στο εξωτερικό, στα νοσοκομεία όπου είχε προηγουμένως εργασθεί Έλληνας γιατρός μετρούσαν οι εντυπώσεις από το προηγούμενο αυτό. Αν ο προηγούμενος είχε αφήσει καλές αναμνήσεις (εργατικότητα, επιμέλεια, συνέπεια, συνεργασία με το προσωπικό κτλ.), ο δρόμος για τον κάθε επόμενο ήταν πολύ πιο εύκολος, και υπήρχαν νοσοκομεία που είχαν προσλάβει σειρές ολόκληρες Ελλήνων γιατρών. Αν ο προηγούμενος είχε δημιουργήσει προβλήματα ή δεν είχε αποδώσει στον χώρο εργασίας του, η κακή σφραγίδα έμενε και οι κατοπινές αιτήσεις Ελλήνων υποψηφίων αντιμετωπίζονταν απορριπτικά ή με αυξημένη δυσπιστία. Μπορεί να θεωρούμε μια τέτοια στάση μεροληπτική, αλλά σε χώρους ανταγωνιστικούς όπως το παγκόσμιο εμπόριο όλα έχουν τη σημασία τους.
     Μού ήρθαν στο νου τα παραπάνω καθώς διάβαζα για την ‘Κόσκο’, το λιμάνι του Πειραιά και τη σχετική συμφωνία με το ελληνικό δημόσιο. Θυμίζω ότι ως χώρα όχι απλώς περιμένουμε ξένους επενδυτές, αλλά τους κυνηγάμε με το τουφέκι (προφανώς με την πανάρχαια έννοια του κυνηγιού...).