Διακρίσεις

Διάβασα την είδηση στις αγγλικές εφημερίδες προ καιρού. Στη Β. Ιρλανδία ένα ομοφυλόφιλο ζευγάρι παρήγγειλε ένα κέικ σε κάποιον γνωστό ζαχαροπλάστη και του ζήτησε να γράψει επάνω ένα σύνθημα υπέρ του γάμου των ομοφύλων. Ο ζαχαροπλάστης είπε ότι είναι Χριστιανός, δεν συμφωνεί με το σύνθημα και αρνήθηκε να εκτελέσει την παραγγελία. Η υπόθεση έφτασε στα δικαστήρια με την κατηγορία της διακριτικής μεταχείρισης και της παραβίασης δικαιωμάτων. Προχθές το δικαστήριο καταδίκασε σε πρόστιμο 500 λιρών τον ζαχαροπλάστη. Αναμένεται έφεση. Η σχετική είδηση στη Guardian έχει ήδη μαζέψει πάνω από 4500 σχόλια κάθε είδους. Προσωπικά αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν ο ζαχαροπλάστης αρνιόταν να γράψει π.χ. ένα νεοναζιστικό σλόγκαν. Θα είχε άραγε την ίδια αντιμετώπιση σε ανάλογο δικαστήριο;
     Το θέμα βέβαια δεν έχει καμία σχέση με δικαιώματα και διακρίσεις. Πολύ απλά, μια θορυβώδης μειοψηφία θέλησε να δώσει με το στανιό προκλητική δημοσιότητα στον τρόπο ζωής της εις βάρος των όποιων διαφορετικών απόψεων και να δημιουργήσει έτσι ένα νομικό προηγούμενο. Μπορώ εύκολα να φαντασθώ τον δισταγμό δημοσίων λειτουργών, ακόμη και δικαστών, να βγάλουν μια αρνητική για τους ομοφυλόφιλους απόφαση, από φόβο μήπως γίνουν κι αυτοί ο επόμενος στόχος μιας ανάλογης επίθεσης. Μ’ ένα λόγο εκφοβισμός, άρα ανελευθερία, άρα φασισμός των ολίγων και αναιδών.
     Δεν είμαι οπαδός κανενός είδους βίας. Ωστόσο κάτι τέτοιες ενέργειες με κάνουν να καταλαβαίνω πώς κάποιες φορές φτάνουν ως εκεί τα πράγματα. Όταν τραβάς προκλητικά το σχοινί προς μία κατεύθυνση, δεν πρέπει να παραξενεύεσαι αν οι απέναντι το τραβήξουν περισσότερο.