Απλά πράγματα

Τόσο σάλιο και μελάνι έχει χυθεί τις τελευταίες μέρες για το αποτέλεσμα της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής για το Ελληνικό ζήτημα (εξαμερής; επταμερής; πάντως μονομερής δεν ήταν). Μερικοί μάλιστα απορούν γιατί άλλα δηλώνουν οι δικοί μας και άλλα οι ξένοι. Να το εξηγήσω λοιπόν.
     Καθόμαστε σ’ ένα τραπέζι και τρώμε και πίνουμε. Όλοι οι άλλοι βλέπουν το ποτήρι μας μισοάδειο, εμείς επιμένουμε να το βλέπουμε μισογεμάτο. Τι το παράξενο; Εμείς είμαστε εκ φύσεως αισιόδοξοι. Ή καλύτερα να το πω αλλιώς. Από τη μια μεριά του τραπεζιού κάθονται όλοι οι συνομιλητές μας και κοιτάζουν όλοι μαζί μια κάρτα που κρατεί στα χέρια της η κεντρική συνομιλήτρια: κάτι λένε μεταξύ τους και δείχνουν την κάρτα και σχολιάζουν ψιθυριστά πίσω από τις παλάμες τους. Από την άλλη μεριά καθόμαστε εμείς και βλέπουμε την ίδια κάρτα, από την πίσω όψη της, που είναι κατάλευκη. Αυτάρεσκα ικανοποιημένοι, βγαίνουμε από την αίθουσα και δηλώνουμε στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου ότι πήραμε λευκή επιταγή. Την ίδια ώρα όλοι οι υπόλοιποι δηλώνουν στη δική τους συνέντευξη το περιεχόμενο της κάρτας: «Φέρτε μας όλες τις μεταρρυθμίσεις και βλέπουμε».
     Τι δεν καταλάβατε; Πιο απλά δεν γίνεται.

Με το πεννάκι του Ηλ. Μακρή: (Καθημερινή 22/3/2015)