Αυθαίρετα

Ας παραθεωρήσουμε τη σημερινή πρώτη ψηφοφορία για πρόεδρο δημοκρατίας--το αποτέλεσμά της ήταν αναμενόμενο (όποιος περίμενε κάτι διαφορετικό, μάλλον σκέφτεται άλλη χώρα). Ας δούμε κάτι πιο πεζό, αν και τετράτροχο. Άκουσα σήμερα το πρωί ότι αν θέλει κανείς να καταθέσει τις πινακίδες του αυτοκινήτου του για φορολογικούς λόγους, δεν αρκεί να προσκομίσει μόνο αυτές και την άδεια κυκλοφορίας: θα πρέπει να φέρει και βεβαίωση του πάρκινγκ που θα φιλοξενεί το αυτοκίνητό του, ή το Ε9 που θα δείχνει ότι διαθέτει κατάλληλο χώρο για στάθμευση. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να το έχει ακινητοποιημένο μπροστά στο σπίτι του ή στην γειτονική αλάνα. Αυθόρμητο ερώτημα: αν μπορούσε να πληρώνει πάρκινγκ για ένα χρόνο, δεν θα προτιμούσε να καταβάλει τα τέλη κυκλοφορίας;
     Ξεκινήσαμε τη σημερινή χρονιά θέτοντας ως (ευκταίο) στόχο την καταπολέμηση της αυθαίρετης ανοησίας. Δυστυχώς κάτι τέτοια παραδείγματα (όπως και οι ποικίλες χαριστικές ‘τροπολογίες’ που κατατίθενται λίγο πριν λήξει η θητεία της κυβέρνησης) μας δείχνουν ότι ζει και βασιλεύει και αποτελεί βασικό συστατικό της δημόσιας ζωής της χώρας. Ως πότε;