Βροχή

Αυτό τον καιρό τη ζούμε και τη γνωρίζουμε καλά. Θολώνει την ατμόσφαιρα, μας κάνει δύσκολη την καθημερινή ζωή, τη βλέπουμε να ξεχειλίζει ποτάμια και να πλημμυρίζει σπίτια και καταστήματα και απέραντες εκτάσεις σε άλλες χώρες, τώρα και κοντά μας, προκαλώντας συχνά και ανθρώπινα θύματα. Δεν μπορούμε όμως να κάνουμε χωρίς αυτή: η παρατεταμένη ανομβρία γίνεται ερήμωση και καταστροφή. Χωρίς το νερό δεν μπορούμε να ζήσουμε, ενώ το ίδιο μπορεί και να μας καταποντίσει. Την ισορροπία αυτή δεν μπορούμε να επιτύχουμε με ανθρώπινα μέσα και επινοήσεις. Μόνο ο Θεός είναι, κατά τον Δαβίδ, ‘ὁ στεγάζων ἐν ὕδασι τὰ ὑπερῷα αὐτοῦ’ και ‘ποτίζων ὄρη ἐκ τῶν ὑπερῴων αὐτοῦ’. Το σκεφτόμαστε αυτό;
     Υπάρχει στην ιστορία της Αγγλίας μια διήγηση για τον πρώτο Δανό βασιλιά, τον Κνουτ (ή Κανούτ), γύρω στα 1028. Οι αυλικοί του συνήθιζαν να τον κολακεύουν με υπερβολές όπως: «Είσαι ο ισχυρότερος βασιλιάς που έζησε ποτέ. Όχι μόνο κυβερνάς την Αγγλία, τη Σκωτία, τη Δανία και τη Σουηδία, αλλά ακόμη και η θάλασσα υπακούει στις εντολές σου». Μια μέρα εκείνος διέταξε να στήσουν το θρόνο του στην παραλία, ακριβώς στο χείλος της θάλασσας, την ώρα που ανέβαινε η παλίρροια. Κάθησε εκεί και πρόσταξε τη θάλασσα: «Μην πλησιάζεις! Εγώ ο Κανούτ, κύριος της γης και της θάλασσας, σε διατάζω». Φυσικά η θάλασσα συνέχισε να ανεβαίνει και σύντομα του έβρεξε τα πόδια. Τότε εκείνος σηκώθηκε και είπε στους αυλικούς: «Είναι αλήθεια ότι ο Θεός με έκανε κυβερνήτη πάνω στη γη, αλλά η δύναμη πάνω στη θάλασσα είναι δική Του μόνο».
     Κάπως έτσι και με τη βροχή και το χιόνι και τους ανέμους και όλα τα ‘φυσικά’ φαινόμενα, που θεωρούμε δεδομένα και αυτονόητα και έχουμε την απαίτηση να λειτουργούν αποκλειστικά κατά το κέφι μας.
     Μη μου πείτε όμως ότι δεν μας χαρίζει και στιγμιότυπα όπως τα παρακάτω...