Απολογία

Δεν είναι πάντα εύκολο να βρεις τον χρόνο που θέλεις για να ανατρέξεις στην επικαιρότητα, να ανακαλύψεις αφορμές για σκέψη και σχολιασμό, να βρεις και τις κατάλληλες λέξεις για να ντύσεις τους λογισμούς σου. Οι καθημερινές απαιτήσεις της δουλειάς και οι διάφορες άλλες ασχολίες («Τραβάτε με κι ας κλαίω...») θέλουν το δικό τους μερίδιο, συνήθως του λέοντος. Έτσι, μέσα σε μια μέρα που την υπολογίζεις σχετικά ελεύθερη σου προκύπτουν 2-3 καινούργιοι ασθενείς με τα όχι εύκολα προβλήματά τους, μια επίσκεψη σε κάποιον ανίατο στο σπίτι, άλλη μια επίσκεψη σε υπερήλικα γονιό ενός φίλου, μια στάση στο τυπογραφείο για να προχωρήσουμε το προσεχές τεύχος του περιοδικού του Ιατρικού Συλλόγου [μπορείτε να δείτε τα προηγούμενα τεύχη ΕΔΩ]. Όλα αυτά βέβαια, μαζί με τις απαραίτητες αστικές μετακινήσεις, θέλουν ουκ ολίγες ώρες. Είναι τώρα και οι μέρες που ετοιμάζω το βιβλίο με τα κείμενα του προηγουμένου έτους (λίγη υπομονή...). Πού καιρός για το καημένο το ιστολόγιο;