Αναγνώσματα

Συνήθως περιστοιχίζομαι από βιβλία, όπου κι αν βρίσκομαι. Κάποια είναι χρηστικά, βιβλία πιθανής αναφοράς, ιατρικά και μη. Άλλα τοποθετήθηκαν κάπου που να τα βλέπει το μάτι και να τα φτάνει το χέρι με την ελπίδα κάποτε να διαβαστούν, η οποία όμως όσο πάει και ξεθωριάζει--δεν ήρθε ακόμη ο εύθετος χρόνος. Μερικά πήραν σειρά προτεραιότητος, και άλλα πέρασαν ήδη στο στάδιο της ανάγνωσης, μεσημβρινής ή μεταμεσονύκτιας, βοηθήματα για τον ύπνο όταν χρειάζεται, αλλά και συνήθεια που δεν αποβάλλεται εύκολα (δεν υπάρχει άλλωστε λόγος). Να η τρέχουσα συλλογή, χωρίς αξιολογική σειρά:

• ‘Νασρεντίν Χότζας: ιστορίες και χωρατά από τη Μικρά Ασία και τον ελλαδικό χώρο’: το απέκτησα πριν λίγο καιρό ως προσφορά με ‘Τα Νέα’. Αν και υστερεί σε λογοτεχνική απόδοση από την παλαιότερη συλλογή που είχα διαβάσει (και αποστηθίσει) μικρός κάποτε, περιέχει πολλές γνωστές και άγνωστες ιστορίες λαϊκής ανατολίτικης θυμοσοφίας.
• ‘Το πρόβλημά μας είναι πολιτικό, όχι οικονομικό’: η τελευταία επιτομή κειμένων του Χρ. Γιανναρά, τα περισσότερα από τα οποία δημοσιεύθηκαν ως επιφυλλίδες στην Καθημερινή του 2012. Γνωστό το πνεύμα και οι θέσεις του (που συχνά επαναλαμβάνονται), δεν παύουν να αποτελούν προκλήσεις για σκέψη, κάποιες φορές ίσως ουτοπικές.
• ‘Η ελπίδα της Λινέτ’: Η ιστορία της τελικής νόσου (από τη διάγνωση ως τον θάνατο) μιας Αμερικανίδας που εργάσθηκε ως ιεραπόστολος στην Αλβανία, μέσα από κείμενα δικά της και των δικών της ανθρώπων. Ένα βιβλίο που άπτεται και της δικής μου εμπειρίας με καρκινοπαθείς ασθενείς και αναδεικνύει τίς ψυχικές δυνάμεις που κάποιοι άνθρωποι κρύβουν μέσα τους και τις φανερώνουν όταν δοκιμάζονται ‘ως χρυσός εν χωνευτηρίω’.
• ‘Πέρα απ’ το δίκαιο’: μυθιστόρημα για τη νεότητα και τα παιδαγωγικά-αναπτυξιακά προβλήματά της που πρωτοκυκλοφόρησε από τη ‘Δαμασκό’ γύρω στο 1960 (αν δεν κάνω λάθος), και εκδόθηκε ξανά από τη ‘Λυδία’ το 2012. Στη Βασιλίσσης Όλγας τα σπίτια είχαν ακόμη κήπους και στον πίσω φράχτη τους έσπαζαν τα κύματα (η νέα παραλία δεν είχε ακόμη κατασκευασθεί). Το διάβασα κάποτε στο Γυμνάσιο, το ξαναβρήκα μπροστά μου τελευταία και θέλησα να ξαναθυμηθώ τον Πέτρο, τη Λουκία, τον Αντώνη. Ακόμη στην αρχή βρίσκομαι.
• ‘Αν υπάρχει ζωή, θέλω να ζήσω’: το πιο πρόσφατο πόνημα του Μητροπολίτη Μεσογαίας κ. Νικολάου. Ένας διάλογος με νέους ανθρώπους που αναζητούν μέσα από τις αμφισβητήσεις τους την όντως ζωή, την αλήθεια, την πίστη που νόμιζαν ότι δεν τους χρειάζεται. Απαντήσεις που ξεφεύγουν από την πεπατημένη, που θέλουν νοητική επεξεργασία και βιωματική προσέγγιση έξω από προκαταλήψεις και στερεότυπα. Για περισσότερες από μία αναγνώσεις.