Έλαβα χθες βράδυ ένα ηλεκτρονικό μήνυμα αλλιώτικο από τα άλλα. Ένα μικρό καμπανάκι σήμανε όταν στον τίτλο είδα το όνομα ‘Ντόροθυ Κ.’: ο αποστολέας συνήθως δεν γράφει το όνομά του σαν θέμα. Όσο να κάνω τη σκέψη είχα ήδη διαβάσει την ουσία. Με πολλή λύπη ο γιος της ανακοίνωνε σε όσους ήσαν γραμμένοι στον κατάλογο των επαφών της ότι η Ντόροθυ είχε πεθάνει ξαφνικά εκείνο το πρωί.
Έγραψα παλιότερα πώς τη γνώρισα ως ασθενή ένα καλοκαίρι που είχε έλθει για διακοπές στη Χαλκιδική, εδώ και δεκατέσσερα χρόνια. Χρόνια βαριά καπνίστρια, διακομίσθηκε στην κλινική σε άσχημη αναπνευστική κατάσταση, αλλά ανένηψε και επέστρεψε στα περίχωρα του Μάντσεστερ όπου ζούσε με τον σύζυγό της, εγκαταλείποντας πίσω της οριστικά την έξη του καπνίσματος. Από τότε μου έστελνε τακτικά ηλεκτρονικές αναφορές για την υγεία της, τα οικογενειακά της, τις χαρές και τις στενοχώριες της. Ήταν ανελλιπής στην αλληλογραφία, ζητούσε γνώμες και συμβουλές, κι εγώ προσπαθούσα να την ενθαρρύνω από μακριά. Μια ιδιαίτερη μορφή τηλε-ιατρικής.
Ξανανταμώσαμε μια φορά μόνο, μετά από μερικά χρόνια, όταν βρέθηκα στα μέρη της για ένα συνέδριο: η χαρά της δεν περιγράφεται. Από τότε άλλαξαν πολλά, αλλά η τακτική επικοινωνία μας συνεχίσθηκε. Υπό μία έννοια, βρισκόταν πιο κοντά από πολλούς γνωστούς με τους οποίους είμαστε στην ίδια πόλη, αλλά σχεδόν ποτέ δεν βλεπόμαστε. Τό τελευταίο της μήνυμα ήταν τον Ιούλιο: έγραφε ότι σε λίγες μέρες θα έκλεινε τα 79. Θα μου λείψουν τα γράμματά της. Αιωνία ας είναι η μνήμη της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου