Δονήσεις

Εκεί που πίνεις τον πρωινό καφέ και προσπαθείς να καταλάβεις μέσα από τους τηλεοπτικούς διαλόγους αν θα πληρώσεις νέους φόρους κι αν η κινητικότητα είναι απλώς ένας ευφημισμός για τις απολύσεις ή η θεσμική ονομασία αυτού που στο στρατό εκφραζόταν με το παράγγελμα "Τρέχουμε τώρα!", εκεί που σκέφτεσαι τις εκκρεμότητες της ημέρας, ξαφνικά το έδαφος σείεται για ένα δευτερόλεπτο. Το φωτιστικό της οροφής και τα κλειδιά στην πόρτα εκτελούν μια-δυο εκκρεμοειδείς κινήσεις και σταματούν όσο να κάνεις το σταυρό σου. Πώς αλλάζει το σκεπτικό μετά από μια τέτοια υπόμνηση! Πόσα πράγματα δεν περνούν σε δεύτερη μοίρα όταν νιώθεις "την γην συνταρασσομένην", το στερεό να γίνεται "κλόνος"! "Η αγάπη σείει την γην", έγραφε ο μακαρίτης π. Θεόκλητος Διονυσιάτης μετά τον σεισμό του 1978. Κι εμείς, που συνήθως λησμονούμε την Αγάπη, σειόμεθα κάθε τόσο απ' αυτήν, για να μην αποκοιμόμαστε.