Αναγέννηση

 Η τριανταφυλλιά στη γωνία έχει την ίδια ηλικία με το σπίτι, σαράντα χρόνια και κάτι. Πιστή στο καθήκον της, μας πρόσφερε και φέτος όλο το καλοκαίρι αλλεπάλληλες σειρές από άλικα τριαντάφυλλα, στο χρώμα του αρτηριακού αίματος (ιατρικό μάτι!). Τώρα, στο τέλος της σαιζόν, έχουν απομείνει μόνο μαραμένα, μάλλον ‘φλεβικά’ πέταλα πάνω στα ξερά κλαδιά της. Το κλαδευτήρι προσπαθεί να αραιώσει τα αγκαθωτά κούρβουλα. Κάθε κλικ κάνει ολόκληρο το φυτό να σαλεύει, ρίχνοντας κι άλλα πέταλα στη γη, σαν χοντρές σταγόνες αίμα. Μια πιο μικρή, πιο ζωηρή, εμφανίζεται στην άκρη του δακτύλου μου, το τίμημα του αναζωογονητικού ακρωτηριασμού. Τα ξερά κλαδιά αραιώνουν, και αναδεικνύονται κάποια πιο φρέσκα, πιο πράσινα, με δυο αναιμικά όψιμα τριαντάφυλλα και πέντε-έξι μπουμπούκια, μαγιά για τον επόμενο χρόνο. Ζωή μέσα από τον φαινομενικό θάνατο. Ένας καινούργιος κύκλος, πάντα με την υπόσχεση και την ελπίδα της ανάστασης.