Δυστοκία

‘Δημόσια νοσοκομεία αρνήθηκαν να περιθάλψουν ετοιμόγεννες, επειδή δεν είχαν να πληρώσουν!’ Με τον τίτλο αυτό μας ανακοινώνει η Ελευθεροτυπία ακόμη έναν τομέα όπου ‘χάνουμε τη μπάλα’ όταν μας πιάνει ξαφνικά ο αυστηρός ‘οικονομικός’ μας ζήλος. Ο τοκετός είναι μια φυσιολογική διαδικασία, απότοκοι (κυριολεκτικά!) της οποίας είμαστε όλοι μας. Σε πολλές χώρες (π.χ. Βρετανία) καλλιεργείται συστηματικά η συνήθεια του φυσιολογικού τοκετού στο σπίτι, μόνο που εκεί υπάρχουν οικογενειακοί γιατροί εκπαιδευμένοι στη φροντίδα επιτόκων, αλλά κυρίως μαίες που κάνουν αυτή τη δουλειά στο σπίτι, ως μέρος του NHS, χωρίς πρόσθετη αμοιβή. Εδώ έχουμε απομακρυνθεί από την εποχή που ο Κολοκοτρώνης γεννήθηκε κάτω από το δέντρο ενώ τη μάνα του την καταδίωκαν οι Τούρκοι, ή από τις μέρες εκείνες που οι γυναίκες γεννούσαν στο χωράφι για να συνεχίσουν την αγροτική εργασία τους αυθημερόν. Εξάλλου, οι γεννήσεις έχουν πέσει τόσο στη χώρα μας που κάθε μέτρο που θα ενθάρρυνε (και θα ελάφρωνε) τις επίτοκες μητέρες θα έπρεπε να έχει χαρακτήρα εθνικής επιταγής. Και βέβαια έχει κόστος η νοσοκομειακή φροντίδα, είτε για αρρώστια είτε για τοκετό, φυσιολογικό ή επιπεπλεγμένο. Στις γέννες όμως θα δείξει το κράτος την τσιγγουνιά του, όταν από κάθε άλλη πλευρά χάνει ή σπαταλάει δισεκατομμύρια;