Κάθε φορά που διαβάζω ή ακούω το σημερινό ευαγγέλιο, στο μυαλό μου έρχεται η κυρα-Μαρίτσα. Τη γνωρίσαμε υπερήλικη στον Άγιο Νικόλαο του Κάρδιφ πριν είκοσι χρόνια. Ήταν ‘μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές’, αλλά δεν έλειπε από καμιά ακολουθία στο ναό, κι ας έμενε σε πόλη που απείχε κάπου μια ώρα με τη συγκοινωνία, και με τα πόδια. Κύπρια στην καταγωγή, χήρα από τα νιάτα της, ερχόταν διπλωμένη σε ορθή γωνία και υποβασταζόμενη από τη βακτηρία της, όταν δεν την έφερνε κάποιος με το αυτοκίνητο. Ζούσε μόνη της, ταπεινά αλλά με αξιοπρέπεια, όσο μπορούσε να αυτοεξυπηρετείται. Μάθαμε ότι εξεδήμησε μερικά χρόνια μετά που είχαμε φύγει από την Ουαλία. Τώρα ‘ουκ αφίσταται από του ιερού, ημέρας και νυκτός’. Αιωνία η μνήμη της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου