Ευρωκάλπες

Η αντίστροφη μέτρηση για τις Ευρωεκλογές φθάνει προς το τέλος της: ούτε μήνας πλέον δεν απομένει μέχρι την κάλπη. Τι όμως αποτελεί η εκλογική αυτή διαδικασία; Ανάδειξη αξίων εκπροσώπων της χώρας σε ένα ευρύτερο διεθνές βήμα; Φυσικά, θα απαντούσε ο στοιχειωδώς έμφρων άνθρωπος. Τοτε γιατί τόσο η κυβέρνηση όσο και τα υπόλοιπα κόμματα την αντιμετωπίζουν σαν μια ακόμη κομματική μάχη; Γιατί την θεωρούν ως ψήφο εμπιστοσύνης οι μεν, ως ψήφο μομφής και δυσπιστίας οι δε;

     Ας κάνουμε μια πρόχειρη σύγκριση με το ποδόσφαιρο (ή όποιο άλλο ομαδικό άθλημα). Στις παγκόσμιες διοργανώσεις (όχι τύπου Champions ή Conference League) τη χώρα εκπροσωπεί η Εθνική Ελλάδος. Επιλέγονται ποδοσφαιριστές από διάφορες ομάδες, που έχουν δείξει τις ανάλογες ικανότητες, για να συνεργασθούν και να επιτύχουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Τόσο δύσκολο είναι να σχεδιάσουμε και να στείλουμε μια Εθνική Ελλάδος στο Ευρωκοινοβούλιο, επιλέγοντας από ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο όχι κόμματα, αλλά πρόσωπα με αποδεδειγμένες ικανότητες;

     Βέβαια, αν προτείνουμε σε κομματάρχη (ανεξαρτήτως χρώματος) κάτι τέτοιο, θα λάβουμε την απάντηση: «Κι εμείς τι κάνουμε εδώ;» Την ίδια απορία έχουμε κι εμείς οι ψηφοφόροι: Τι ακριβώς κάνετε, πέρα από το να ανταλλάσσετε καθημερινά φραστικές προσβολές και να ‘διασταυρώνετε τα ξίφη σας’; Δυστυχώς έχετε καλλιεργήσει μια κουλτούρα πόλωσης και αμοιβαίας απαξίωσης, που ακυρώνει εκ των προτέρων κάθε προοπτική συνεργασίας είτε εντός είτε εκτός συνόρων. Υπό τις συνθήκες αυτές, και με δεδομένες τις μέχρι τώρα επιδόσεις σας σε θέματα μείζονος ενδιαφέροντος, μην παραξενευθείτε αν το αποτέλεσμα της κάλπης είναι αρνητικό για τα κόμματά σας. Όπως στρώσατε, έτσι θα κοιμηθείτε.

     Επειδή η ιστορία αυτή έχει μακρά παράδοση (και το ιστολόγιό μας έχει κι αυτό κάποια ηλικία), μπορείτε να διαβάσετε μια σχετική ανάρτηση του 2009 με τίτλο ‘Εκλογές και δημοψηφίσματα’. Τέτοια εποχή ήταν και τότε. Και ίσως μέχρι την κάλπη να τα ξαναπούμε.