Οι αριθμοί, με ποικίλες μορφές, αποτελούν μέρος της ενημέρωσής μας. Πληθωρισμός, τιμάριθμοι, στατιστικές, κέρδη, ζημίες, περιουσίες, χρέη, πρόστιμα και τόσα άλλα περιλαμβάνονται στο καθημερινό μενού των ειδήσεων. Σήμερα συγκρατώ κάτι που άκουσα στο ραδιόφωνο. Ως γνωστόν, προ ημερών το Ιράν εξαπέλυσε μια μεγάλη επίθεση από αέρος κατά του Ισραήλ (κάπου τριακόσιοι πύραυλοι και drones), η οποία αποκρούσθηκε με επιτυχία 99% από τα διάφορα συστήματα αεράμυνας. Το εντυπωσιακό αυτό ποσοστό επιτυχίας είχε ένα κόστος: όπως είπε κάποιος ειδικός, μόνο τα πυρομαχικά που χρησιμοποιήθηκαν για την άμυνα αυτή εκτιμάται ότι κόστισαν 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το κόστος των συστημάτων που εκτοξεύουν τα βλήματα είναι πολλαπλάσιο. Κι αν η δαπάνη αυτή αντιστοιχεί σε μερικές ώρες αμυντικής δράσης, τι λογαριασμό βγάζει ένας πόλεμος που διαρκεί πάνω από δυο χρόνια, όπως στην Ουκρανία; Κρίνοντας από τα ‘πακέτα βοήθειας’ που εγκρίνονται κάθε τόσο, τα δισεκατομμύρια έχουν γίνει… ‘πετσετάκια’, για να θυμηθούμε το παλαιό άσμα. Και βέβαια το θέμα δεν σταματάει εδώ. Τα πυρομαχικά που καταναλώνονται πρέπει να αντικατασταθούν. Ακόμη και χώρες που δεν βρίσκονται σε τρέχουσα εμπόλεμη κατάσταση θέλουν να έχουν στη διάθεσή τους ό,τι πιο σύγχρονο και αποτελεσματικό, διότι πάντα υπάρχει ο φόβος που τρέφει τον ανταγωνισμό. Τα παλιά πρέπει να αναβαθμισθούν: είναι πλέον ασύμβατα με τα νεότερα συστήματα, και συνεπώς άχρηστα. Και δεν υπάρχει ορατό τέλος στην κούρσα αυτή.
Και αυτά μεν από την πλευρά των αγοραστών-καταναλωτών. Υπάρχει και η πλευρά των παραγωγών-εμπόρων (βιομηχανιών και χωρών), για τους οποίους το κόστος των οπλικών συστημάτων αποτελεί σημαντικό κομμάτι του ισοζυγίου των συναλλαγών τους. Και οι διάφορες συρράξεις είναι τα ‘σούπερ μάρκετ’ και οι ‘λαϊκές αγορές’ που τροφοδοτούνται με τα προϊόντα τους. Δυστυχώς τα λεφτά που παίζονται στο χρηματιστήριο του θανάτου είναι πάρα πολλά, και οι παίκτες δεν είναι διατεθειμένοι να χάσουν τα αιματοβαμμένα κέρδη τους. «Αν δεν τους πουλήσω εγώ, θα αγοράσουν από τον άλλο», είναι το αδιάσειστο επιχείρημα στο παζάρι αυτό. Όπως και για κάθε άλλο καταναλωτικό αγαθό. ‘Ἐπὶ γῆς εἰρήνη’: ουτοπία για την χωρίς Θεό ανθρωπότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου