Ακαδημαϊκά

 Έχουμε κατ’ επανάληψιν αναφερθεί στα όσα συμβαίνουν υπό την άνομη αιγίδα του ‘πανεπιστημιακού ασύλου’, που αποτελεί το μεγαλύτερο όνειδος της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Θα μπορούσε να γραφεί ιδιαίτερη Μαύρη Βίβλος με τα ποικίλα κατορθώματα αντιεξουσιαστών και άλλων ‘φοιτητών’ (αλλά και καθηγητών) στον χώρο των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας. Όπως όμως τα ώριμα φρούτα κάποια στιγμή πέφτουν από τα δέντρα, έτσι και όλες αυτές οι διαδικασίες έχουν ένα τέλος: κάποια στιγμή το απόστημα σπάζει, η δυσωδία του πύου γίνεται αντιληπτή ακόμη και από όσους προηγουμένως το αμφισβητούσαν ή και το ανέχονταν, και επέρχεται κάθαρση. Μπορεί αυτή να είναι επώδυνη για κάποιους που είχαν μάθει αλλιώς και καλλιεργούσαν τη σήψη προς ίδιον όφελος, αλλά τελικά ο όλος οργανισμός (τα ιδρύματα και η ακαδημαϊκή κοινότητα και η ευρύτερη κοινωνία) εξυγιαίνεται. Ας ελπίσουμε ότι τα πρόσφατα συμβάντα στην ΑΣΟΕΕ και η εκκαθάριση ‘καταλήψεων’ στο Αριστοτέλειο είναι σημεία μιας τέτοιας πορείας προς την κάθαρση, ώστε να μπορούμε στο εξής να γράφουμε τα πανεπιστήμιά μας με κεφαλαίο Π, χωρίς να ντρεπόμαστε.