Γλωσσικά

 «Πρὸς ἑσπέραν ἐστὶ καὶ κέκλικεν ἡ ἡμέρα» της Ελληνικής Γλώσσας, στην οποία έχουμε μια αδυναμία σχεδόν σχολαστική. Ας ικανοποιήσουμε αυτό το αδιάβλητο ‘πάθος’ έστω και την ενδεκάτη ώρα. Το μάτι μου λοιπόν έπιασε προ ημερών στην Καθημερινή την έκφραση: «Ο υφυπουργός στον πρωθυπουργό». Τι σημαίνει άραγε; Έκανε ή είπε κάτι ο υφυπουργός στον πρωθυπουργό; Όχι βέβαια. Πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε πιο ξεκάθαρο; Θα λέγαμε ποτέ «Ο υφυπουργός δίπλα στον πρωθυπουργό»; Ας σκεφθούμε λιγάκι πριν επινοήσουμε τρόπους δήθεν εκλαΐκευσης του αρχαιοπρεπούς προσδιορισμού «παρά τω πρωθυπουργώ». Και αντί να ‘παρενοχλούμε’ (κατά την πολιτικά ορθή έκφραση του συρμού) τη γλώσσα μας, ας δεχθούμε επιτέλους τη δοτική του εμπρόθετου προσδιορισμού σε μια έκφραση καθιερωμένη που την καταλαβαίνουμε όλοι, έστω και χωρίς τις υπογεγραμμένες της. Διαφορετικά, ας αλλάξουμε τον τίτλο του εν λόγω αξιωματούχου σε γενικό γραμματέα, διευθυντή γραφείου, παρατρεχάμενο, υπασπιστή, ή κάτι άλλο εξίσου εμβληματικό και γλωσσικά αθώο. Ή ας αναθεωρήσουμε το αξίωμα και το καθηκοντολόγιό του.