Κορωνο... γράμματα

[Είναι έτοιμη η συλλογή των κειμένων του 2020. Όποιος τη θέλει σε μορφή pdf, μπορεί να αφήσει ένα σχόλιο με το e-mail του, το οποίο δεν θα δημοσιοποιηθεί]

Ο τίτλος της φετινής συλλογής δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει τον ‘πρωταγωνιστή’ της χρονιάς που έκλεισε, τον ‘εστεμμένο’ ιό με την κωδική ονομασία SARS-Cov2 που προκάλεσε την επιδημική νόσο Covid-19 (?στεφανίαση ή κορωνίωση) και έδωσε τροφή για κάθε είδους σχόλια, θεωρίες, πολεμικές αντιπαραθέσεις, με την έκταση που πήρε αυτός και η φιλολογία του. Ο (μακαρίτης πλέον) γιατρός και συγγραφέας Michael Crichton (γνωστός από το Jurassic Park) έγραφε στο βιβλίο του The Andromeda Strain ότι στις περισσότερες κρίσεις τα γεγονότα είναι ένα κράμα διορατικότητας και ανοησίας, αθωότητας και άγνοιας, και ότι «σχεδόν όλοι οι εμπλεκόμενοι έχουν στιγμές μεγάλης ιδιοφυΐας και στιγμές ανεξήγητης ανοησίας». Οι υγειονομικές κρίσεις δεν εξαιρούνται, και οι παραπάνω διαπιστώσεις αφορούν όχι μόνο τους άμεσα εμπλεκομένους (γιατρούς, πολιτικούς, επιδημιολόγους και άλλους υπευθύνους για την χάραξη στρατηγικής και την εφαρμογή μέτρων) αλλά και όσους ασχολούνται με τα γεγονότα και γράφουν γι’ αυτά, από τους γνωστούς επώνυμους δημοσιογράφους μέχρι τον τελευταίο ειδικό ή και εντελώς αδαή σχολιαστή, ιστολόγο και ‘εισαγγελέα’ του διαδικτύου.
     Γιατί η εισαγωγή αυτή; Διότι διαβάζοντας κανείς τα κείμενα που αναφέρονται στην εξέλιξη της νόσου από την εμφάνισή της ως το τέλος του έτους μπορεί να διαπιστώσει αντιφάσεις, διαφορετικές απόψεις, αλλαγή σκέψης του γράφοντος στην πορεία. Θα ήταν πολύ εύκολο εκ των υστέρων να τροποποιήσω ή να σβήσω κάποια στοιχεία, να εμφανίσω τα γεγονότα με διαφορετικό χρώμα, να κάνω πιο εύστοχα σχόλια που να αναδεικνύουν το… διορατικό μου χάρισμα. Απέκρουσα τον πειρασμό: αφενός όποιος ανέτρεχε στις ψηφιακές αναρτήσεις εύκολα θα διαπίστωνε την ασυμφωνία, αφετέρου αυτή είναι η πραγματικότητα, ότι δηλ. ανά πάσα στιγμή «ἐκ μέρους γινώσκομεν» και αναγκαστικά εκτιμούμε τις καταστάσεις υπό το πρίσμα της γνώσης της στιγμής εκείνης. Κάποτε θα μάθουμε περισσότερα, θα δούμε καθαρώτερα, θα αντιληφθούμε τα λάθη, τις παρανοήσεις, τις κακές εκτιμήσεις που κάναμε σε κάθε συγκεκριμένη περίσταση. Και επειδή τότε θα αναθεωρήσουμε αναγκαστικά και ριζικά πολλές από τις γνώμες και τις πεποιθήσεις που κάποτε θεωρούσαμε ως ακλόνητες, ας είμαστε φειδωλοί στις κρίσεις μας για όλους τους άλλους: όπως εμείς, έτσι κι εκείνοι «ἐκ μέρους» βλέπουν και αποφασίζουν και ενεργούν ανάλογα.
     Κι έτσι άφησα τα κείμενα απείραχτα, να αντανακλούν τις απόψεις των ημερών που γράφτηκαν, να αποτελούν ένα ‘ημερολόγιο καταστρώματος’ για το έτος που πέρασε και όχι μια αναψηλαφημένη ιστορία (ένα ‘φρούτο’ που είναι της μόδας στην εποχή μας). Ο αναγνώστης καλείται να τα διαβάσει με το πνεύμα αυτό και να σχηματίσει, με την άνεση της χρονικής απόστασης, την ανάλογη εικόνα. Άλλωστε η πανδημία καλά κρατεί, και θα συνεχίσει να μας απασχολεί στο ορατό μέλλον.