Ισοζύγιο

Άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ έναν αριθμό που με πάγωσε. Στα χρόνια της Συριακής κρίσης, δηλ. σε λιγότερο από μια δεκαετία, στην Τουρκία έχουν γεννηθεί πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά από πρόσφυγες. Αυτό σημαίνει πάνω από εκατό χιλιάδες το χρόνο, όταν οι γεννήσεις στην Ελλάδα είναι σταθερά κάτω από ενενήντα χιλιάδες ετησίως τα τελευταία χρόνια, με τάση μείωσης. Σημαίνει επίσης ότι ο αριθμός των δυνητικών μεταναστών προς δυσμάς (δηλ. προς εμάς) αυξάνεται συνεχώς όχι μόνο από εισροή νέων ενηλίκων αλλά και από τις γεννήσεις παιδιών. Και όπως γίνεται σε οποιαδήποτε ζυγαριά, όταν φορτώνεις τη μία πλευρά ενώ η άλλη συνεχώς μειώνεται, μοιραία η ισορροπία καταρρέει προς την πλευρά που υπερτερεί (το ξέρουν όσοι επιχειρούν να χάσουν βάρος τρώγοντας διπλές μερίδες και χωρίς να καίνε θερμίδες…).
     Το μεταναστευτικό δεν πρόκειται να λυθεί με τα δεδομένα αυτά. Η ουσιαστική αντιμετώπισή του δεν είναι υπόθεση ενός μηνός, μιας υπουργικής ή κυβερνητικής θητείας ή μιας μεμονωμένης χώρας, ούτε μιας ιδεολογικής εμμονής (προς όποια κατεύθυνση). Πρόκειται για παγκόσμιο φαινόμενο αντίστοιχο – τηρουμένων των αναλογιών – της κλιματικής αλλαγής. Και όπως η δεύτερη δεν μπορεί να λυθεί με τη βούληση π.χ. μόνο της Ελλάδος, έτσι και το πρώτο χρειάζεται αντιμετώπιση σε παγκόσμια κλίμακα, με όρους ρεαλιστικούς και όχι με θεωρητική ιδεολογική αντιπαράθεση. Οποιοσδήποτε πιστεύει ή υποστηρίζει ότι μπορεί να λύσει το πρόβλημα με το ραβδί του Χάρι Πότερ δικαιούται μια εύφημο μνεία στον άτλαντα της παγκόσμιας μυθολογίας, ή στο περιθώριο της ιστορίας. Οι υπόλοιποι, εντός και εκτός Ελλάδος, ας βάλουν τα κεφάλια τους συλλογικά πάνω στο πρόβλημα, με διάθεση συνεργασίας. Και ο Θεός βοηθός.