Άσυλα

Εδώ και πολλά χρόνια έχουν καταργηθεί τα διάφορα ‘άσυλα’ (ανιάτων, φρενοβλαβών κτλ.) που πρωταγωνιστούσαν σε ταινίες άλλων εποχών. Σήμερα στην ψυχιατρική προκρίνεται η ‘αποϊδρυματοποίηση’, η θεραπεία πασχόντων στην κοινότητα (όπου αυτό είναι δυνατό), παρόλο που υπάρχουν και περιπτώσεις που χρειάζονται κάποιου είδους εγκλεισμό, για δική τους θεραπεία και ασφάλεια και για την προστασία των άλλων. Στην ελληνική κοινωνία όμως απομένει ένα άλλου τύπου άσυλο, αυτό της ανομίας και της ανεξέλεγκτης διακίνησης εγκληματιών και μάλιστα με την επωνυμία ‘Πανεπιστημιακό‘. Με τις δεκαετίες είχε αναχθεί σε ένα είδος ανεπίσημου θεσμού για τη χώρα: κανείς δεν τα έβαζε με τον ‘θεσμό’, από φόβο μη χαρακτηρισθεί ακροδεξιός ή (στη χειρότερη περίπτωση) από γνήσια συμπάθεια προς όλους αυτούς που ακούνε στον χαϊδευτικό ευφημισμό ‘μπαχαλάκηδες’.
     Κάποια στιγμή έπρεπε να τελειώσει αυτή η κατάσταση. Τα κάθε είδους εκπαιδευτικά ιδρύματα είναι κρατική περιουσία, όχι ατομική ή ‘συλλογική’ ιδιοκτησία (με την στρεβλή αριστερή έννοια των ‘συλλογικοτήτων’). Οι εγκαταστάσεις και οι χώροι τους είναι διαθέσιμες στους Έλληνες πολίτες για συγκεκριμένους σκοπούς: για παιδεία και μετάγγιση γνώσεων, για προαγωγή και καλλιέργεια της επιστημονικής έρευνας. Όχι για επαναστατική γυμναστική, για μαθήματα εμπρησμού, για αντάρτικο πόλεων και ταξικές ασκήσεις αντιεξουσιαστικής και αντικοινωνικής βίας. Οι ενδιαφερόμενοι για τέτοια ‘προγράμματα σπουδών’ μπορούν να τα παρακολουθήσουν αλλού, και όχι στα δημόσια ιδρύματα και εις βάρος των υπολοίπων φοιτητών και καθηγητών και με δαπάνη των Ελλήνων φορολογουμένων, που καλούνται να πληρώσουν τις ζημιές αλλά και την απώλεια ωρών διδασκαλίας και εργασίας.
     Οι πρόσφατες κινήσεις της κυβέρνησης (νομοθετική κατάργηση του ασύλου, εκκένωση ‘καταλήψεων’, αποκάλυψη και διάλυση των ‘τρομοεργαστηρίων’ της ΑΣΟΕΕ) είναι όλες προς τη σωστή κατεύθυνση. Μακάρι να προχωρήσουν, να ανασκάψουν και τα υπόλοιπα φυτώρια της ιδεολογικά κατευθυνόμενης ανομίας, και να οδηγήσουν σε μια εκ βάθρων ανανέωση της ανώτατης παιδείας, έξω από κομματικές σκοπιμότητες και μυξοκλάματα για δήθεν δημοκρατικές ελευθερίες, που εντάσσονται στο φάσμα από την παρεμπόδιση των σπουδών μέχρι τον πετροπόλεμο με την αστυνομία και την πυρπόληση τραπεζών (ας μη ξεχνάμε τη Marfin και τα θύματά της). Όσοι θέλουν, ας πάνε να ασκήσουν τις ‘ελευθερίες’ αυτές σε όποιο από τα προσφιλή τους καθεστώτα ανά τον κόσμο (και να δούμε πώς θα τους φερθούν εκεί…). Επιτέλους, φτάνει πια το νεοελληνικό παραμύθι του ασύλου!