Μετά τις πρόσφατες τραγωδίες που συνεχίζουν να κατακλύζουν τα πρωτοσέλιδα και τους ιστότοπους, ευτυχώς τις τελευταίες μέρες προέκυψε μια σειρά από μεγάλες αθλητικές επιτυχίες σε διεθνείς διοργανώσεις που μας άλλαξαν κάπως τη διάθεση. Στίβος (Τεντόγλου, Στεφανίδη, Κυριακοπούλου, Παπαχρήστου, Μπελημπασάκη), κολύμβηση (Χρήστου, Γκολομέεβ), ιστιοπλοΐα (Μπόζη, Κλωναρίδου, Καραχάλιου), τέννις (Τσιτσιπάς), ενόργανη γυμναστική (Πετρούνιας), χρυσά και ασημένια και χάλκινα μετάλλια πήραν κι έδωσαν. Μόνο ‘μπράβο’ μπορεί κανείς να πει σε όλους τους αθλητές, άνδρες και γυναίκες, που με τις προσπάθειές τους ανέβασαν ξανά και ξανά την ελληνική σημαία στον ιστό της νίκης.
Δεν μπορεί, κάτι θα βρει για να γκρινιάσει αυτός, θα λένε κάποιοι μέσα τους. Ε ναι, θα βρω γιατί νομίζω ότι χρειάζεται. Σε ποια χώρα του κόσμου αποτελεί είδηση άξια λόγου ότι η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία εξέφρασε τα συγχαρητήριά της στον Α ή την Β για την επιτυχία τους; Η τακτική αυτή μου θυμίζει ένα πραγματικό ανέκδοτο. Πριν πολλά χρόνια σε μια επιστημονική διάλεξη ο ομιλητής κάθε 3-4 διαφάνειες μας έδειχνε τον εαυτό του σε διάφορα στιγμιότυπα, σχολιάζοντας: «Εδώ είμαι με τον καθηγητή Τάδε στη Νέα Υόρκη. Εδώ με τον διευθυντή Δείνα στο Τόκυο», και πάει λέγοντας. Μετά από αρκετές τέτοιες επισημάνσεις, γυρίζει και λέει σε όλους εμάς με τελείως σοβαρό ύφος: «Αν σας δείχνω όλα αυτά τα πρόσωπα είναι γιατί πιστεύω ότι ακόμη και η οπτική επαφή με τους μεγάλους μας δίνει κάτι από το μεγαλείο τους». Το τι έγινε στην αίθουσα μπορεί ο καθένας να το φαντασθεί.
Έτσι κι εδώ. Καλή είναι η νίκη, η όποια νίκη: μας δίνει μια ακόμη ευκαιρία να ωφεληθούμε πολιτικά. Εμπρός λοιπόν, να μη χάσουμε τις ανταύγειες από τη δόξα των αθλητών μας!
Δεν μπορεί, κάτι θα βρει για να γκρινιάσει αυτός, θα λένε κάποιοι μέσα τους. Ε ναι, θα βρω γιατί νομίζω ότι χρειάζεται. Σε ποια χώρα του κόσμου αποτελεί είδηση άξια λόγου ότι η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία εξέφρασε τα συγχαρητήριά της στον Α ή την Β για την επιτυχία τους; Η τακτική αυτή μου θυμίζει ένα πραγματικό ανέκδοτο. Πριν πολλά χρόνια σε μια επιστημονική διάλεξη ο ομιλητής κάθε 3-4 διαφάνειες μας έδειχνε τον εαυτό του σε διάφορα στιγμιότυπα, σχολιάζοντας: «Εδώ είμαι με τον καθηγητή Τάδε στη Νέα Υόρκη. Εδώ με τον διευθυντή Δείνα στο Τόκυο», και πάει λέγοντας. Μετά από αρκετές τέτοιες επισημάνσεις, γυρίζει και λέει σε όλους εμάς με τελείως σοβαρό ύφος: «Αν σας δείχνω όλα αυτά τα πρόσωπα είναι γιατί πιστεύω ότι ακόμη και η οπτική επαφή με τους μεγάλους μας δίνει κάτι από το μεγαλείο τους». Το τι έγινε στην αίθουσα μπορεί ο καθένας να το φαντασθεί.
Έτσι κι εδώ. Καλή είναι η νίκη, η όποια νίκη: μας δίνει μια ακόμη ευκαιρία να ωφεληθούμε πολιτικά. Εμπρός λοιπόν, να μη χάσουμε τις ανταύγειες από τη δόξα των αθλητών μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου