Ομολογία

Στο δίστιχο του χθεσινού συναξαρίου -- Κυριακή των Αγίων Πάντων, η τελευταία κινητή εορτή του έτους -- διαβάζουμε:

 «Τοῦ Κυρίου μου πάντας ὑμνῶ τοὺς φίλους.

Εἴ τις δὲ μέλλων, εἰς τοὺς πάντας εἰσίτω».

     Εις τους πάντας εισήλθε πριν 56 χρόνια και ο Άγιος Λουκάς ο ιατρός ομολογητής, επίσκοπος Συμφερουπόλεως Κριμαίας (+1961), από τους πιο γνωστούς και αγαπητούς συγχρόνους αγίους, που φέτος η μνήμη του συνέπεσε με την κοινή εορτή όλων των Αγίων, ολόκληρης της θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Η ομολογία του Χριστού είναι το κεντρικό θέμα της ημέρας: «Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς». Αυτό ήταν και είναι το ζητούμενο σε κάθε χρόνο και τόπο, και ιδιαίτερα στις μέρες μας και στη χώρα μας, που δείχνει να τραβάει το δρόμο της προς τον ηθικό κατήφορο, με τελευταίο δείγμα γραφής βουλευτές και υπουργούς και κρατικούς συμβούλους, ακόμη και όργανα της τάξεως, να συμμετέχουν σε παρελάσεις ‘παρδαλής’ υπερηφάνειας. Έρχεται όμως η Αποκάλυψη και μας λέει: «Ο ἀδικῶν ἀδικησάτω ἔτι, καὶ ὁ ρυπαρὸς ρυπαρευθήτω ἔτι, καὶ ὁ δίκαιος δικαιοσύνην ποιησάτω ἔτι, καὶ ὁ ἅγιος ἁγιασθήτω ἔτι». Όχι ως εντολή, αλλά ως παραχώρηση του Θεού, μέχρι να ολοκληρώσουν τον δρόμο τους οι ομολογητές κάθε εποχής, αντίθετα στο κυρίαρχο ρεύμα που θέλει να αδικήσει και να ρυπώσει «εἰ δυνατόν καὶ τοὺς ἐκλεκτούς». Θα έρθει όμως ο Κριτής και θα αποδώσει «ἑκάστῳ ὡς τὸ ἔργον ἔσται αὐτοῦ». Και τότε θα δούμε ποιοι και πόσοι είναι οι φίλοι του Κυρίου.