Δεν γνωρίζω προσωπικά τον κ. Τηλέμαχο Μαράτο, αν και έχουμε κατά καιρούς διασταυρώσει τις πέννες μας σε στήλες εφημερίδων και περιοδικών εδώ και χρόνια. Ωστόσο, διαβάζοντας την πρόσφατη επιστολή του με τίτλο 'Μάζες, τέχνη και τελάρα' (Καθημερινή 20/6) δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το πνεύμα και το γράμμα της.
Κύριε διευθυντά
Στο άρθρο του στην «Κ» (1/6/ 2017) ο κ. Δημήτρης Αθηνάκης προτείνει να ανοίξει συζήτηση περί τέχνης, έχοντας προηγουμένως δηλώσει ότι «τέχνη είναι και κάνει ό,τι θέλει». Συγχρόνως γράφει ότι «η τέχνη δεν είναι υποχρεωμένη να απευθύνεται στις μάζες». Το πρόβλημα είναι ότι «όποιος κάνει ό,τι θέλει» δεν είναι απαραιτήτως και καλλιτέχνης, άξιος σεβασμού.
Τέχνη για τις «μάζες» που έχουν περάσει ώρες, χρόνια, δεκαετίες μελετώντας ράφια βιβλίων και ξεροσταλιάζοντας κοιτάζοντας πίνακες σε μουσεία, θέατρα, συναυλίες κ.λπ. δεν είναι σκουπίδια ατάκτως πεταμένα και στρωσίδια κρεβατιών αφημένα τυχαίως. Τέχνη είναι να παίρνει κάποιος μία πέτρα και να φτιάχνει τον Ερμή του Πραξιτέλη ή ένα τελάρο και να ζωγραφίζει την Τζοκόντα. Ή να προσπαθεί. Όχι πιστεύοντας ότι οτιδήποτε κάνει, επειδή «έτσι θέλει», είναι άξιο σεβασμού από τις «μάζες».
Τηλέμαχος Μαράτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου