Συμμέτοχοι

Όπως είναι γνωστό, το Βάπτισμα είναι μη επαναλαμβανόμενο Μυστήριο. Ούτε ξαναγίνεται, αλλά ούτε και ξεγίνεται, όπως κάνουν κάποιοι άθεοι σε άλλες χώρες που υπογράφουν ‘πράξεις ξεβαπτίσματος’ (πάντως για Ορθοδόξους δεν το έχω ακούσει ως τώρα) -- άλλο αν συχνά αμαυρώνεται και μολύνεται με την μετέπειτα ζωή μας. Ωστόσο, παρακολουθώντας χθες την βάπτιση του μικρού Κωνσταντίνου, έκανα ξανά τη σκέψη ότι δεν μας εμποδίζει κανείς και τίποτε να συμμετέχουμε στα Μυστήρια και να κατανοούμε όσα λέγονται σ’ αυτά σαν να αναφέρονται και σε μας τους ίδιους, κάτι που δεν μπορούσαμε βέβαια να κάνουμε ως νήπια. Έτσι, οι εξορκισμοί, η αποταγή του Σατανά και η σύνταξη με τον Χριστό, η συνταφή και συνανάσταση στο νερό της κολυμβήθρας, η χρίση με το Μύρο, οι ευχές, όλα αυτά ισχύουν για κάθε Χριστιανό που εντάχθηκε στην Εκκλησία με τον τρόπο αυτό. Η ακρόασή τους ας είναι μια υπόμνηση όσων υποσχεθήκαμε -- μέσω των αναδόχων μας -- να τηρήσουμε στη ζωή μας, και μια αφορμή για αυτοαξιολόγηση. Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τον Γάμο, αλλά και για την Εξόδιο ακολουθία. Ας μην είμαστε παθητικοί κοινωνικοί θεατές αυτών των εκκλησιαστικών γεγονότων, που τόσο δογματικό βάθος και πνευματικό περιεχόμενο έχουν.