‘O φίλος ημών Λάζαρος κεκοίμηται’. Το πρώτο μήνυμα SMS της ημέρας των Χριστουγέννων, κάπου στις οχτώμιση το πρωί, είναι σταυροαναστάσιμο. Ενώ τον μνημονεύαμε στη βραδινή αγρυπνία, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα ο Λάζαρος αναχωρούσε από τα εγκόσμια. Το τελευταίο επεισόδιο των περιπετειών της υγείας του είχε λήξει, η αυλαία είχε πέσει, τώρα εκείνος περνούσε από τους ζώντες στους κεκοιμημένους, αφήνοντάς μας με τις αναμνήσεις κοινών εμπειριών πολλών δεκαετιών, που περιλάμβαναν εκδρομές, κατασκηνώσεις, συναυλίες, εόρτιες συνάξεις (πάντα η ονομαστική γιορτή του ήταν το ‘διάλειμμα’ πριν από τη Μεγάλη Εβδομάδα), ιατρικές συνεργασίες. Μια σκηνή τριγυρίζει ιδιαίτερα στο μυαλό μου, μέρες που είναι: τον θυμούμαι ως εκφραστικό αναγνώστη σε κάποια από τις χριστουγεννιάτικες συναυλίες της χορωδίας να διαβάζει (εναλλάξ με τον Γιάννη Χ.) κείμενα επίκαιρα του Κόντογλου και του Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς, τα οποία πλαισιώναμε με τα τραγούδια μας.
Τι απομένει να πούμε; «Ὡς τῷ Κυρίῳ ἔδοξεν οὕτω καί ἐγένετο». «Μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ᾿ ἄρτι». Καλόν Παράδεισο να έχει, με τις πρεσβείες του ομωνύμου νεκραναστημένου αγίου του!
1 σχόλιο:
Μακάριος ανήρ ο Λάζαρος, τουλάχιστον κατά την ταπεινή μας ανθρώπινη κρίση! Έζησε εν Κυρίω, με φόβο Θεού. Του δόθηκε χρόνος μετανοίας και προετοιμασίας αρκετός, αλλά όχι εξοντωτικός. Αξιώθηκε να δει τα τέκνα του στο δρόμο του Θεού, αποκατεστημένα, με ανθρώπους καλούς δίπλα τους και πολλά τέκνα τέκνων. Κυρίως αξιώθηκε να έχει κοντά του την εξαιρετική φίλη μας Μάγδα, έναν αληθινό άγγελο! Μακαρία η οδός ας εγένετο για εκείνον κι ας αξιωθούμε κι εμείς μακαρίας ζωής και εξόδου!
Δημοσίευση σχολίου