Αθήνα

Υπάρχουν άνθρωποι που επισκέπτονται την πρωτεύουσα με κάθε ευκαιρία. Πολλοί έρχονται από τις τέσσερεις γωνιές της υφηλίου για να τη δουν. Ομολογώ ότι δεν ανήκω στις κατηγορίες αυτές. Έχω τόσο συνηθίσει να βλέπω την Αθήνα στην τηλεόραση ως θέατρο επιχειρήσεων (πολιτικών, διαπραγματευτικών, αστυνομικών, αντιεξουσιαστικών), με άναρχες συγκοινωνίες και τεράστιες αποστάσεις, που την θεωρώ κάπως σαν τη Σιβηρία: ξέρουμε πού βρίσκεται, αλλά δεν έχουμε καμιά διάθεση να πάμε εκεί.
     Και όμως, μια καλή επίσκεψη μπορεί να μας αλλάξει όχι μόνο γνώμη αλλά και την εν γένει διάθεσή μας. Αφορμή το πρόσφατο Πανελλήνιο Συνέδριο της ειδικότητάς μας, που μας έδωσε το απαραίτητο φρεσκάρισμα γνώσεων και την ευκαιρία επαφής με συναδέλφους από πολλά μέρη της χώρας. Και στα περιθώρια των εκπαιδευτικών συνάξεων συναντήσεις και δείπνα με θείους, ξαδέλφια, ανίψια και φίλους ‘κλασικούς’ και διαδικτυακούς, βόλτες με το Μετρό, ανάβαση στον Λυκαβητό για το πανόραμα του τσιμέντου και τον Αη Γιώργη, προσκύνημα στο σιναϊτικό μετόχι της Αγ. Αικατερίνης (όπου και το λείψανό της). Κι ένα ταξίδι στο χρόνο, απ’ εκείνα που γράφαμε τις προάλλες, στον Χρυσό Αιώνα και τα περίτεχνα δημιουργήματά του, όπως αυτά εκτίθενται στο πολύ όμορφο Μουσείο της Ακρόπολης. Εδώ που τα λέμε, πόσοι λαοί στον κόσμο διαθέτουν μια πρωτεύουσα με τόσο μακρόχρονη και πλούσια ιστορία;  

Υστερόγραφο: Απ' όλα όσα έχουν τραγουδήσει κατά καιρούς για την Αθήνα, δεν νομίζω ότι κανένα ξεπερνά την 'τρόικα' Γκάτσος-Χατζιδάκις-Μούσχουρη. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;