Οι κάθε λογής διαπραγματεύσεις φαίνεται ότι φτάνουν στο τέλος, μαζί με τα διάφορα ψέματα (μικρά, μεγάλα, λευκά, μαύρα και κατά συνθήκην, ένθεν κακείθεν) και τα λεφτά. Κατά την παλαιά ρήση κάποιου Λοβέρδου, ακόμη και το σάλιο τελειώνει. Εκόντες άκοντες θα δεχθούμε (ευγνωμόνως, θα έλεγα) κάποια ‘διάσωση’ τυλιγμένη με μια συσκευασία που να μη περιέχει τη λέξη ‘μνημόνιο’, που θα είναι πικρή, δύσγευστη, με οικονομικές συνέπειες. Θα εφευρεθούν διάφορα ευφημιστικά επιχειρήματα για την αποδοχή της, και θα πάρουμε μια προθεσμία εκτέλεσης. Κι ενώ επίκεινται όλα αυτά, εξακολουθούμε να ακούμε συζητήσεις για κομματικές αντιδράσεις και πολιτικό κόστος και για άλλα τέτοια παλαιολιθικά που ευθύνονται, μαζί με άλλους παράγοντες, για το σημερινό χάλι μας.
Τι δέον γενέσθαι; Αφήνοντας στην άκρη τους κάθε είδους ‘γκρινιάρηδες’ και αντιρρησίες, αλλά και τους αποτυχημένους της μέχρι τώρα πολιτικής σκηνής, να σχηματισθεί μια κυβέρνηση υπεράνω κομμάτων, από ανθρώπους που θα έχουν ως μόνο σκοπό τη διάσωση της χώρας. Δεν μας ενδιαφέρει αν θα λέγεται ‘εθνικής σωτηρίας’ ή ‘ειδικού σκοπού’ ή όπως αλλιώς. Αποστολή της θα είναι, με σύνεση και κοινή λογική, με αναφορά στις ιστορικές καταβολές του ελληνισμού και με σεβασμό στην πίστη και την παράδοσή του, αλλά και με την ειλικρινή επίκληση του φιλοτίμου, να εμπνεύσει τον κόσμο να αλλάξει νοοτροπία και συμπεριφορά, να βάλει το εθνικό και συλλογικό συμφέρον πάνω από το στενό ατομικό. Με την πειθώ και το παράδειγμα προς όλους, αλλά και με τιμωρία όταν και όπου χρειάζεται. Και με την πίστη ότι «δίκαιος Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησεν»: ο Θεός θα αποδώσει και θα στηρίξει το δίκαιό μας όταν εμείς αναγνωρίσουμε και διορθώσουμε αυτά που περνούν από το χέρι μας. Η λογική του «για όλα φταίνε κάποιοι άλλοι» μπορεί να μας αρέσει ψυχολογικά, αλλά είναι ψευδής, και τό ξέρουμε. Δεν απομένει παρά να το παραδεχθούμε και να πράξουμε ανάλογα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου