Ελευθερία γνώμης

Κάθε τόσο ακούμε αποτελέσματα δημοσκοπήσεων και άλλων δήθεν ερευνών της κοινής γνώμης για τις κομματικές μας προτιμήσεις και για τον καταλληλότερο για πρωθυπουργό της χώρας και άλλα τέτοια σοβαρά θέματα. Πολλές φορές μάλιστα μας έχει γεννηθεί και η απορία πώς κάποιος που ήταν κάποτε ‘πάτος’ στις δημοσκοπικές επιλογές έφτανε μέσα σε λίγους μήνες να μοστράρεται ως κορυφή και ιδανικός και ότι χωρίς αυτόν δεν γίνεται τίποτε. Την απάντηση μπορούμε έμμεσα να συναγάγουμε από δυο πρόσφατα δημοσιεύματα που αλίευσα στο Διαδίκτυο.
     Το ένα [ΕΔΩ] αναφέρεται στο δημοψήφισμα που έγινε πριν λίγο καιρό στην Ιρλανδία για τη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφυλοφίλων. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, 25 εκατομμύρια δολάρια διοχετεύθηκαν στην Ιρλανδία από τις ΗΠΑ για να ενισχύσουν την καμπάνια υπέρ του ‘γάμου’. Κατά τα άλλα, το δημοψήφισμα ήταν μια έκφραση της ελεύθερης και αβίαστης γνώμης των Ιρλανδών, χωρίς καμιά προσπάθεια επηρεασμού.
     Το δεύτερο, χθεσινό, προέρχεται από τη Guardian, που έχει μια αυξημένη ευαισθησία για θέματα περιβάλλοντος. Αποκαλύπτει, μετά από έρευνα της εφημερίδας, ότι αφανείς δωρητές έδωσαν μέσα σε τρία χρόνια κάπου 125 εκατομμύρια δολάρια σε πολιτικές ομάδες αρνητών της κλιματικής αλλαγής για να προπαγανδίσουν κρατικές πολιτικές που είναι αντίθετες στη μείωση των εκπεμπόμενων ρύπων (π.χ. από καύση ορυκτών καυσίμων) και επομένως στη βελτίωση του αναπνεόμενου αέρα (κι αν η προπαγάνδα κοστίζει τόσο, σκεφθήτε πόσα είναι τα κέρδη που ‘παίζονται’ σε τέτοιες αποφάσεις). Το δημοσίευμα σημειώνει ότι τα χρήματα περνούν μέσα από ειδικά ταμεία δωρεών που διαχειρίζονται τέτοιες και παρόμοιες υποθέσεις και με τον τρόπο αυτό οι ‘δωρητές’ παραμένουν εντελώς ανώνυμοι, και συνεπώς άγνωστοι. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ένας διαφορετικός τρόπος να ‘ξεπλένεται’ το χρήμα...
     Και τέλος διάβασα στον σημερινό ‘Αγγελιοφόρο’ ότι ανάμεσα στους ‘χορηγούς’ της επικείμενης ετήσιας παρέλασης ομοφυλοφίλων στην πόλη μας είναι και το Αμερικανικό προξενείο. Μάλιστα.
     Μετά από όλα αυτά, την επόμενη φορά που τα Μέσα θα μας προτείνουν τον ‘καλύτερο’, πάντα με βάση τη δική μας ελεύθερη γνώμη, ας ξύσουμε λίγο το κεφάλι μας κι ας αναρωτηθούμε πόσα χρήματα κόστισε το ελεύθερο αυτό αποτέλεσμα, και από πού βρέθηκαν.